Η ανεργία σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας έφθασε στο 27,4% του ενεργού πληθυσμού δηλαδή 1.335.000 άτομα. Εξ΄ αυτών 65,6%, δηλαδή 890.000, είναι μακροχρόνια άνεργοι για διάστημα μεγαλύτερο των 12 μηνών και δεν λαμβάνουν επίδομα ανεργίας. Ειδικά στους νέους έως 24 ετών η ανεργία έφθασε το 60% και στις νέες Ελληνίδες 66,3%. Αναρωτιέμαι, αν μια πατρίδα που περιθωριοποιεί το 30% του ενεργού της πληθυσμού, έχει σωτηρία.

Το νοηματικό περιεχόμενο που δίδεται στη λέξη «πατρίδα» σταχυολογημένα από ελληνικά και ξένα λεξικά είναι:

Ο τόπος καταγωγής, η γενέτειρα, οτιδήποτε συνδέει τα μέλη μιας κοινωνίας με το έδαφος και την κοινή πολιτισμική κληρονομιά, ο τόπος που η φαμίλια του οποιουδήποτε μπορεί να επιβιώνει με ασφάλεια, εξ΄ού και το «όπου γη και πατρίς», το κέλυφος μέσα στο οποίο μια κοινωνία με γενικούς και ειδικούς κανόνες που θεσπίζει μπορεί να επιβιώσει με προοπτική να ευημερήσει…..

Δηλαδή, η προστασία της ακεραιότητας της πατρίδας πηγάζει από γενικό κανόνα που είναι το σύνταγμα, ως υπέρτατος νόμος, όπως και η αφοσίωση σε αυτήν.

Συμπερασματικά, ο συνδυασμός του ανθρώπινου δυναμικού που γεννήθηκε και ζει σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο καθορίζει τη δική του πατρίδα.

Συστηματικά, τα τελευταία σαράντα χρόνια νέα δεδομένα διαμορφώθηκαν στον πλανήτη. Παρόλο που τα σύνορα δια μέσου των δύο προηγούμενων αιώνων και μετά τη διάλυση των αυτοκρατοριών χαράχθηκαν με ποταμούς αίματος, η συμμετοχή των κρατών σε υπερεθνικά σχήματα τα χαλάρωσε. Όσο και αν αυτό σοκάρει, η συμμετοχή σε αυτά παραχωρεί μέρος της εθνικής κυριαρχίας, όμως στη βάση της αμοιβαιότητας μεταξύ όλων των μελών που συμμετέχουν στο υπερεθνικό σχήμα, η μονομερής υποχώρηση από αυτά είναι υποτέλεια.

Ειδικότερα, οι συμπράξεις για επίτευξη κοινών στόχων ομάδας κρατών σε ενώσεις, ομοσπονδίες, συνομοσπονδίες, πρωτοβουλίες και άλλα σχήματα δεν απαλείφουν ανταγωνισμούς και προωθήσεις ίδιων συμφερόντων. Για να μην αοριστολογώ, η Ελλάδα και η Τουρκία συμμετέχουν σε διάφορα σχήματα, όπως για τα Βαλκάνια, για τη Μαύρη Θάλασσα, για τη Μεσόγειο, το ΝΑΤΟ κλπ, όμως στην ουσία ποτέ δεν παραιτήθηκαν των εθνικών τους κυριαρχικών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων, κυρίως η Τουρκία.

Θεωρώ χρήσιμο να επισημάνω ότι, η εθνική ταυτότητα δεν μπορεί να αφαιρεθεί από κανένα, εκτός και αν από μόνος του την απαρνηθεί και αυτό γιατί η εθνική ταυτότητα είναι ατομικό δικαίωμα. Συνεπώς, αυτή υπάρχει ακόμη και στην περίπτωση που η φυλή, ο λαός ή το έθνος δεν έχει πατρίδα με αναγνωρισμένα σύνορα, όπως οι Κούρδοι ή οι Έλληνες προ του 1821, όπως τώρα οι Έλληνες της διασποράς και κάθε άλλη εθνότητα διασποράς. Αυτή η κατηγορία μπορεί να διατηρεί την εθνική ταυτότητα άσχετα αν για διαφόρους λόγους επέλεξε να ζει και να εργάζεται σε άλλη χώρα.

Με όσα προανέφερα, προσπάθησα ακροθιγώς να περιγράψω το γενικά παραδεκτό παγκόσμιο πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να επιχειρηματολογήσουμε.

Τι σημαίνει λοιπόν σωτηρία της πατρίδας σε περίοδο ειρήνης, γιατί σε περίοδο πολέμου άλλα ισχύουν; Πρωτίστως, τη επιβίωση όλου του ανθρώπινου δυναμικού που ζει εντός της επικράτειας, εκτός αν επικρατεί η λογική της βάρκας που για να μη βουλιάξει κάποιοι πρέπει να πνιγούν στη θάλασσα. Αν το τελευταίο είναι κατά μεγάλη πλειοψηφία αποδεκτό, η συνέχεια της ανάγνωσης του άρθρου αυτού περιττεύει. Στην περίπτωση αυτή δε χρειάζεται να αναρωτηθούμε ποιος αποφασίζει ποιοι θα πνιγούν, με ποια κριτήρια, με ποια λογική, με ποιο σχέδιο, με ποια προοπτική για σωτηρία των υπολοίπων. Το βέβαιο είναι ότι οι ισχυροί θα γλιτώσουν σε αντίθεση με τους ανήμπορους.

Πάντως, η μέθοδος να κατασυκοφαντούμε τις κοινωνικές ομάδες που θα οδηγήσουμε στον Καιάδα, είναι πέρα ως πέρα ανήθικη. Με τη συνεπικουρία των καταχρεωμένων ΜΜΕ και των κρατικοδίαιτων αφεντικών τους κτίστηκε ένας κοινωνικός αυτοματισμός που αντί να στρέφει την οργή της κοινωνίας ενάντια στους υπαίτιους της κρίσης που βιώνουμε, τη στρέφει στο υποψήφιο θύμα που είναι ο εργαζόμενος της διπλανής πόρτας.

–          Θέλουμε να βάλουμε χέρι τους γιατρούς του ΕΣΥ; – όλοι παίρνουν φακελάκι.

–          Θέλουμε να βάλουμε χέρι τους φορτηγατζήδες, ταξιτζήδες;  – αλήτες, μονοπώλια, κλέφτες.

–          Θέλουμε να βάλουμε χέρι τους συνταξιούχους;                   – υπερτονίζουμε κάποιες εξαιρέσεις.

–          Θέλουμε να βάλουμε χέρι τους εμπόρους, επαγγελματίες;     – όλοι φοροφυγάδες, δεν κόβουν αποδείξεις  (παρεμπιπτόντως το μέτρο των αποδείξεων με το νέο φορολογικό νόμο καταργείται … δεν καταργείται).

–          Θέλουμε να βάλουμε χέρι τους δημόσιους υπαλλήλους;        – όλοι κηφήνες, τεμπέληδες.

–          Θέλουμε να βάλουμε χέρι την Εκκλησία;       – μεγάλη περιουσία, άσχετα αν και με εκποίηση δεν μπορεί μα αξιοποιηθεί, απόδειξη το πόσο αποδίδουν οι αποκρατικοποιήσεις του κράτους.

–          Θέλουμε να πωλούν τα super markets παιδικό γάλα, τροφές kid;    – βάζουμε χέρι τους φαρμακοποιούς

Και ουκ έστιν αριθμός παραδειγμάτων.

Το συμμάζεμα των ακραίων περιπτώσεων θα μπορούσε να γίνει χωρίς τυμπανοκρουσίες από τους κυβερνώντες, αλλά για αυτούς άλλο είναι το ζητούμενο: η επιβίωση στην εξουσία. Όμως έτσι καταρρακώνουν την κοινωνική συνοχή, που είναι κυρίαρχη προϋπόθεση για την προστασία της πατρίδας.

Η ανεργία σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας έφθασε στο 27,4% του ενεργού πληθυσμού δηλαδή 1.335.000 άτομα. Εξ΄ αυτών 65,6%, δηλαδή 890.000, είναι μακροχρόνια άνεργοι για διάστημα μεγαλύτερο των 12 μηνών και δεν λαμβάνουν επίδομα ανεργίας. Ειδικά στους νέους έως 24 ετών η ανεργία έφθασε το 60% και στις νέες Ελληνίδες 66,3%. Αναρωτιέμαι, αν μια πατρίδα που περιθωριοποιεί το 30% του ενεργού της πληθυσμού, έχει σωτηρία.

Η κοινωνική συνοχή εξανεμίζεται όταν η υγειονομική περίθαλψη του λαού καθίσταται πολυτέλεια. Η μαύρη τρύπα στο πολυδιαφημισμένο ΕΟΠΠΥ αποδεικνύει ότι θα χρειαστούν και άλλα φοροεισπρακτικά μέτρα σε ένα λαό που έφτασε στα όρια της φοροδοτικής του ικανότητας και το βιοτικό του επίπεδο πέφτει συνεχώς.

Η πατρίδα δεν σώζεται όταν βγάζει στο σφυρί τα «ασημικά» της που στη χειρότερη περίπτωση δεν ενδιαφέρεται κανείς να αγοράσει και στην καλύτερη αποτελούν αντικείμενο «λαμογιάς», εξωτερικής ή εγχώριας.

Πχ όπως προέκυψε από έγγραφο της ΔΕΠΑ στη Βουλή οι πέντε μεγαλύτεροι οφειλέτες της εταιρείας, είναι εταιρείες συμφερόντων Βαρδινογιάννη – Μυτιληναίου, με οφειλές 270 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή που οι δύο αυτοί επιχειρηματικοί όμιλοι από κοινού διεκδικούσαν τη ΔΕΠΑ, προσφέροντας τίμημα 150 εκατομμυρίων ευρώ.

Η πατρίδα δεν σώζεται όταν πλήττεται από δημογραφική γήρανση και οι κυβερνήσεις κόβουν τα πολυτεκνικά επιδόματα.

Η πατρίδα δεν σώζεται όταν εξαθλιώνεις οικονομικά το έμψυχο υλικό των Ενόπλων Δυνάμεων, το δε άψυχο βρίσκεται υποσυντηρημένο λόγω έλλειψης πιστώσεων.

Όμως, ¨η πατρίδα σώθηκε διότι δεν χρεοκοπήσαμε , αυτό διατείνονται οι κυβερνώντες. Ψάχνοντας μήπως έχουν δίκιο, ανέτρεξα στα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών για το Δημόσιο Χρέος, τους αριθμούς του οποίου θα στρογγυλοποιήσω, χωρίς να χάνεται η ουσία της πραγματικότητας.

Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν 365 δις ευρώ διασπαρμένο σε μικρό δανεισμό έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου και κυρίως σε ομόλογα

— στο εσωτερικό, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και μικροομολογιούχους όπως και

— στο εξωτερικό σε τράπεζες, funds, hedge funds  κ.α.

Τα ομόλογα (Bonds) είναι μια κρατική υπόσχεση κατά τεκμήριο ασφαλής και σταθερής κερδοφορίας. Υπάρχει όμως το ‘ρίσκο’ της μη τήρησης της υπόσχεσης, γι αυτό τα μεγάλα funds – τράπεζες που λειτουργούν ως «ραντιέρηδες» και ενίοτε ως τοκογλύφοι τα ασφαλίζουν με τα περιβόητα CDS και «τζογάρουν» επ’ αυτών.  Σας θυμίζω πως ποτέ δεν χάνει ο τοκογλύφος. Πρέπει να διαχωρίσω από την κατηγορία αυτή  τα κομματικοδιοικούμενα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία των οποίων  οι διοικήσεις, εκτελώντας εντολές, μετατρέπουν τις εισφορές των εργαζομένων σε ελληνικά ομόλογα και εν μέρει να εντάξω  τις Ελληνικές Τράπεζες γιατί κάποιες από αυτές κερδοσκοπούσαν από τα ελληνικά ομόλογα.

Στις 31 – 5 – 2013 το Υπουργείο Οικονομικών ανακοινώνει ότι το δημόσιο χρέος μετά το κούρεμα είναι 318 δις ευρώ και αναλύεται ως εξής:

–          σε δάνεια εξωτερικού από το μηχανισμό στήριξης, διακρατικά και ιδιώτες: 217,5 δις

–          σε δάνεια εσωτερικού από Τράπεζα Ελλάδος:  5,5 δις

–          βραχυπρόθεσμοι τίτλοι δηλ. έντοκα γραμμάτια Δημοσίου που πάντα υπάρχουν : 15 δις  και τέλος

–          ομόλογα. Στην αγορά εξωτερικού μόνο 4 δις. Δηλαδή – ώ του θαύματος-  οι αγαθοεργοί δανειστές μας κάλυψαν τις δικές τους επισφάλειες, υποθηκεύοντας την Ελλάδα με δάνειο υπό το Αγγλικό δίκαιο βάσει μνημονίου σε αντίθεση με  τα ομόλογα στην αγορά εσωτερικού που είναι 76 δις, δηλαδή καημένα ασφαλιστικά ταμεία, Έλληνα μικροεπενδυτή και πτωχευμένα τραπεζικά ιδρύματα, πράγμα που φάνηκε και με την ανακεφαλαιοποίησή τους, που εκτός από την Τράπεζα Αττικής όλες οι «συστημικές» ελληνικές τράπεζες με «τεχνάσματα» αναπνέουν.

Η υποθηκευμένη πια ΕΛΛΑΔΑ έχοντας μια κατεστραμμένη και πενόμενη κοινωνία είναι δυνατόν να σώθηκε;

Εδώ θα μπορούσα να βάλω τελεία στο άρθρο για να είμαι και με το χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα όμως η προσωπική μου αγωνία με οδηγεί να γράψω επίλογο.

Το νόμισμα , αναγνώστη μου, δεν είναι ταμπού και δυστυχώς το κόμμα που φαίνεται εν δυνάμει να τους αντικαταστήσει στη διακυβέρνηση της χώρας αυτό το ζήτημα το αφήνει ασαφές      Οι δανειστές βλέποντας ότι υπάρχουν καταθέσεις περί τα 165 δις στις Τράπεζες, σύμφωνα με το Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, βλέπουν ¨λίπος¨ και θέλουν να το ρουφήξουν και αυτός είναι ο λόγος που μας κρατάνε στο ευρώ. Όταν πάρουν και το τελευταίο γραμμάριο λίπους θα μας πούν τραβάτε στη δραχμή και τότε θα είναι πολύ αργά, άσχετα αν οι σημερινοί  κυβερνώντες θα το παρουσιάζουν και αυτό ως «επίτευγμα», αρκεί να είναι καβάλα στην εξουσία Δεν τους ενδιαφέρει αν αυτό που εξουσιάζουν είναι συντρίμμια και ερείπια.

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ για να ξεκινήσει η ανάπτυξη, αλλά όχι μ΄αυτούς.

ΥΓ  Ένας  φίλος , μου είπε κάτι που το υιοθέτησα και σας το μεταφέρω :

Μετά τον αποκεφαλισμό του ισχυρού άνδρα της COSSCO κάπτεν Γουάιν από το Πεκίνο την

επομένη της  βράβευσής του στην Αθήνα με τον μεγαλόσταυρο του Φοίνικα κάθε σοβαρό

κράτος θα αντικαθιστούσε τον πρέσβυ του στην Κίνα. Δυστυχώς είμαστε η χώρα

της πορτοκαλέας με φαιδρή ηγεσία.