Πριν από 66 χρόνια, τέτοιες ώρες, η Ιαπωνία ΄΄έβλεπε΄΄ στην Χιροσίμα τις συνέπειες της ραδιενέργειας, των ραδιενεργών κατάλοιπων, τον πυρηνικό όλεθρο. Εν μέρει και καθ ολοκληρία.

Τρεις μέρες αργότερα, τα ίδια στο Ναγκασάκι. Όλα αυτά με την συνδρομή της επιστήμης, η οποία δια της πυρηνικής φυσικής, διέσπασε το άτομο, λίγες μόνο εβδομάδες πιό μπροστά.
Οι συμμαχικές δυνάμεις των ΗΠΑ πρόλαβαν τον Χίτλερ και τις δυνάμεις του άξονα που προετοιμάζονταν για κάτι ανάλογο στη Νορβηγία. Έληξε ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος στη συνέχεια, με άνευ όρων υποταγή των δυνάμεων του άξονα.

΄ Άτομο ΄΄ για τους Έλληνες κλασσικούς, προεξάρχοντος του ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ, όπως και για την ελληνική γλώσσα, είναι το μή τεμνόμενο.

Α(στερητικό) + τέμνω. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να διαφυλαχθεί σαν κάτι το ιερό και απαραβίαστο, χωρίς ποτέ να κατακερματιστεί. Ο αείμνηστος εθνικός μας συγγραφέας μεταπολεμικά, Αντώνης Σαμαράκης, πρότεινε το 1945 να αποτελέσει αφετηρία ημερολογιακή για το ανθρώπινο γένος. Όπως λέμε δηλαδή προ Χριστού και μετά Χριστόν, να λέμε μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα ή πριν απο αυτό.

Δεν νομίζω ό,τι τα συμβάντα εκείνα, μπορούν να περιγραφούν ή αποδοθούν. Πράγματι αποτελούν ανεξίτηλη κιλήδα στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Κάποια άλλα πράγματα θα πρέπει να μας συνεγείρουν και προβληματίζουν. Οι νικητές του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, έστησαν κάποια χρόνια αργότερα, στην έδρα της Συμμαχίας, τις Βρυξέλλες, ένα κακέκτυπο της σχηματικής παράστασης του ατόμου. Το απεκάλεσαν ΑΤΟΜΙΟΥΜ. Λειτουργεί σαν καφετερία για τους επισκέπτες των Βρυξελλών.

Στα Αρχαία Άβδηρα, την γενέτειρα του Δημόκριτου, άντε οι σύμμαχοι έκριναν ό,τι δεν θά’πρεπε να γίνει καμία αναφορά. Τα ελληνικά κόμματα, τα οποία με βάση το καταστατικό της ίδρυσής τους είναι φορείς πολιτισμού, γιατί από τότε που ιδρύθηκαν και λειτουργούν δεν παίρνουν τέτοιες μέρες θέση; Σε λίγες ώρες όλη η Ιαπωνία και μαζί της σύμπαν το ανθρώπινο γένος, στις 8.16 π.μ. της 6-8-2011 θα προσεύχονται για τους νεκρούς του πυρηνικού ολοκαυτώματος, σε μια τελετή που μεταδίδεται ζωντανά σε όλο τον κόσμο.
Μέχρι και ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ιαπωνία παραβρέθηκε τα τελευταία χρόνια σε παρόμοιες στιγμές.

Ο Έλληνας πρέσβυς, μα πολύ πριν από αυτόν ο Δήμαρχος των Αβδήρων τί θα  κάνει άραγε;
Να ρωτήσω τον πρύτανη του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου; Τριανταεπτά χρόνια λειτουργεί το Δημοκρίτειο. Πέρασε άραγε από το μυαλό κάποιου από τις πρυτανικές αρχές ό,τι ο ρόλος της πανεπιστημιακής κοινότητας είναι πολύ ευρύτερος από την απονομή των πτυχίων; Τί θα σας έβλαπτε δηλαδή κύριοι της πρυτανείας να βγαίνατε ζωντανά σε μία σύνδεση με το πρώτο κανάλι της Ιαπωνικής τηλεόρασης που δίνει εικόνα σ΄όλο τον πλανήτη μέσα από τον αρχαιολογικό χώρο των Αβδήρων, υπερθεματίζοντας τον γίγαντα του στοχασμού ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ;

Λέμε και μιλάμε για κρίση οικονομική. Ναί, έχουμε. Η κρίση και το έλλειμα στη διανόηση είναι απείρως μεγαλύτερα. Δεν είναι δυνατόν τέτοιες μέρες, τέτοιες στιγμές, να απουσιάζει η Ελλάδα από την παγκόσμια σκηνή. Ο πρώτος άνθρωπος που θα πρέπει να έχει δίπλα του κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ο Δήμαρχος της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, είναι ο Δήμαρχος των Αβδήρων. Κοντός ψαλμός αλληλούϊα.

Και όσο για τα κόμματα; Είναι με βάση τα καταστατικά της ίδρυσής τους, φορείς πολιτισμού. Φέξε μου και γλύστρισα.

Στέλιος Αρσείου