Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχοντας υπόψη το άρθρο 116 του Κανονισμού,

A. έχοντας υπόψη ότι 14 εκατομμύρια περίπου άτομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το 1 έως 3% του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού πάσχουν από ινομυαλγία, εκφυλιστική πάθηση που καταλήγει σε χρόνιους διάχυτους πόνους,
Β. έχοντας υπόψη ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναγνωρίσει την ινομυαλγία ως νόσο από το 1992, αλλά αυτή δεν έχει ακόμα κωδικοποιηθεί στον επίσημο πίνακα νόσων στην ΕΕ, με αποτέλεσμα να αποκλείονται οι ασθενείς από την τυπική διάγνωση,

Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ασθενείς που πάσχουν από ινομυαλγία πραγματοποιούν περισσότερες επισκέψεις σε παθολόγους, έχουν περισσότερες παραπομπές σε ειδικούς, λαμβάνουν περισσότερες άδειες ασθενείας και δέχονται πιο συχνά ιατρικές υπηρεσίες, προξενώντας με τον τρόπο αυτό σημαντική οικονομική επιβάρυνση για την ΕΕ,

Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ασθενείς με ινομυαλγία αγωνίζονται για μια κανονική, ανεξάρτητη ζωή, γεγονός που προϋποθέτει πρόσβαση στην κατάλληλη θεραπεία και υποστήριξη,

1. ζητεί από το Συμβούλιο και την Επιτροπή:

-να αναπτύξουν κοινοτική στρατηγική για την ινομυαλγία προκειμένου να αναγνωριστεί αυτή η κατάσταση ως νόσος·
-να βοηθήσουν στην ευαισθητοποίηση του κοινού όσον αφορά την κατάσταση αυτή και να διευκολύνουν την πρόσβαση στην ενημέρωση για τους επαγγελματίες του κλάδου υγείας και τους ασθενείς, υποστηρίζοντας εκστρατείες ενημέρωσης σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο·
-να ενθαρρύνουν τα κράτη μέλη να βελτιώσουν την πρόσβαση στη διάγνωση και τη θεραπεία·
-να διευκολύνουν τις έρευνες για την ινομυαλγία μέσω των προγραμμάτων εργασίας του Έβδομου Προγράμματος-Πλαισίου για την Έρευνα και την Τεχνολογική Ανάπτυξη και των μελλοντικών ερευνητικών προγραμμάτων·
-να διευκολύνουν την ανάπτυξη προγραμμάτων συλλογής δεδομένων σχετικά με την ινομυαλγία·

2. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει την παρούσα δήλωση, συνοδευόμενη από τα ονόματα των υπογραφόντων, στο Συμβούλιο, την Επιτροπή και τα κοινοβούλια των κρατών μελών.
Η 12η Μαΐου είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Ινομυαλγίας. Μιας “αόρατης” ασθένειας, λόγω της δύσκολης διάγνωσής της και της έλλειψης μέσων για την διερεύνηση και τη θεραπεία της. Είναι απαραίτητο να αντιμετωπισθεί το επιστημονικό αυτό κενό, με την βελτίωση της επιμόρφωσης των επαγγελματιών, την δημιουργία πρωτοκόλλων διασταυρωμένων διαγνώσεων και την διευκόλυνση των ασθενών στο υγειονομικό σύστημα.