Είναι σύμπτωμα άραγε ή μια γενικευμένη αρρώστεια που ακόμη η διάγνωση της δεν έχει καταχωρηθεί; Κάθε φορά ψάχνουμε ένα χαλί για να κρύψουμε τα σκουπίδια μας. Ολυμπιακοί αγώνες (η σύγχρονη μεγάλη ιδέα του “έθνους”) με δεκάδες νεκρούς μετανάστες από εργατικά ατυχήματα στην προσπάθεια τήρησης των προθεσμιών, όταν η μεγάλη επιχείρηση με την επωνυμία “Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή” απαιτούσε συνεχώς και επέμενε για ταχύτητα.. Μια φούσκα που δυστυχώς μέσα στην λαίλαπα της μεγάλης κρίσης που ακολούθησε, έμεινε στο απυρόβλητο. Και σαν εκδήλωση άφησε και αυτή τις κηλίδες της στην συλλογική μας συμπεριφορά.

Εδώ και χρόνια πολλές δουλειές στην Ελλάδα τις έκαναν μετανάστες, παράνομοι, χωρίς χαρτιά, χωρίς ασφάλεια, ζώντας σε συνθήκες τρισάθλιες, μάζευαν φρούτα και λαχανικά ή φρόντιζαν τους γέρους και τα μωρά μας ή έχτιζαν τις παράνομες βίλες μας. Μέσα σε όλη αυτήν την διαδικασία, άρχισε να αναπτύσσεται και ένας ιδιόμορφος ρατσισμός (“μας παίρνουν τις δουλειές”), μέχρι που σήμερα πήρε καθαρά ναζιστικά χαρακτηριστικά και “απαιτεί” ευθανασίες και καθάρσεις, καλά κρυμμένος πίσω από δήθεν αντιμνημονιακά δάχτυλα.

Η Μανωλάδα σε όλη αυτή την διαδρομή είχε έναν προεξάρχοντα ρόλο. Η μαζική καλλιέργεια της φράουλας που απαιτεί χέρια πολλά και κόπο, αλλά φθηνό έως ανύπαρκτο μεροκάματο, είχε πάντοτε την τιμητική της. Αλεπάλληλα τα κρούσματα βίας΄, βασανισμών, αλλά και επιθέσεις σε δημοσιογράφους που πήγαν να κάνουν επιτόπιο ρεπορτάζ. Οι βουτιές από τα σύννεφα σήμερα των δικαιολογημένα αγανακτισμένων-σε 2-3 μέρες θα έχει ξεχασθεί το “επεισόδιο”- αποτελούν κι αυτές την απαραίτητη γαρνιτούρα, τώρα που στα μέσα (διαδίκτυο) είναι εύκολο να εκφράσεις τον θυμό σου και τον αποτροπιασμό σου, να γράψεις δύο λόγια γι αυτό και στην συνέχεια να συνεχίσεις την ήρεμη ζωή σου,θεωρώντας ότι δεν σε αφορά άμεσα το ζήτημα….εσύ το άναψες το κερί του αντιρατσισμού σου. Φοβάμαι πως αυτό θα συνεχισθεί. Κι αυτό γιατί βλέπω και τους θεσμικούς παράγοντες έκπληκτους να εκφράζουν επίσης τον αποτροπιασμό τους, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα περί άλλα τυρβάζουν (που συνήθως είναι συντεχνιακές “τακτοποιήσεις”).

Δυστυχώς σ αυτόν τον κόσμο οι αποσυνάγωγοι είναι πολλοί και αμελητέοι και συνήθως πιο σκούροι από μας. Πολλοί λένε ότι φταίει ο καπιταλισμός και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τα είδαμε και τα δικά τους τα χαϊρια. Πολύ εύκολα μπορούμε να βρούμε αιτίες (παιδεία, οικογένεια, η ίδια η κοινωνία μετά), αλλά αν δεν είμαστε όλοι, μα όλοι σε μια επιφυλακή και σε μια αέναη συζήτηση με τον εαυτό μας και τους άλλους, να ξεριζώσουμε από μέσα μας τον ατομισμό, αυτό το πανάθλιο “ο σώζων εαυτόν σωθήτω” και να κοιτάξουμε να βελτιώσουμε την κοινωνική μας πλευρά, αυτό το κομμάτι μας που το έχουμε παραμελήσει, ίσως κάτι να καταφέρουμε.  Ισως. Πολύ δύσκολο…αλλά οι Μανωλάδες είναι εκεί και καραδοκούν. Κανείς δεν είναι τόσο αθώος , όσο νομίζει.

Σ. Σαρακενίδης