Την Τετάρτη 27-02-13 ο πρόεδρος της Κ.Ο του ΣΥΡΖΙΖΑ ΕΚΜ Αλέξης Τσίπρας πραγματοποίησε επίσκεψη στη Βιομηχανική Μεταλλευτική, που, παρά την  πτώχευση της μητρικής εταιρείας «Φίλκεραμ Τζόνσον» και την ανυπαρξία διοίκησης, λειτουργεί πλέον υπό τον έλεγχο των εργαζομένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Ξάνθης, ο βουλευτής  Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και μέλη της Αυτόνομης Παρέμβασης ιδιωτικού τομέα συμμετείχαν στην επίσκεψη και συνομίλησαν με τους εργαζόμενους  για το εγχείρημα της ΒΙΟΜΕΤ και τις προσπάθειες που καταβάλλονται για να ξεπεραστούν τα νομικά και οικονομικά προβλήματα.

Η δημοκρατία, οι συνελεύσεις και οι συλλογικές αποφάσεις αποτελούν κυρίαρχα χαρακτηριστικά του αγώνα τους και της λειτουργίας του εργοστασίου. Κανένας δεν είναι πιο πάνω από τον άλλον, κανένας  δεν αποφασίζει μόνος του. Η ενότητα της βάσης, οι κοινωνικές συμμαχίες και η αλληλεγγύη του κόσμου αποτελούν τα καλύτερα εχέγγυα για αυτόν τον αγώνα. Οι δυσκολίες και οι προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι πολλές, αλλά όπως διαρκώς έλεγαν, το πιο δύσκολο είναι η αρχή, η κατανόηση της ταξικής θέσης των εργαζομένων και πως ήρθε ο καιρός η εργατική τάξη να ενωθεί και να παλέψει για το μέλλον της. Οι υποσχέσεις που τους έχουν δοθεί είναι πολλές και από πολλούς, αλλά δεν ακούνε κανέναν, παρά μόνο όσους στην πράξη στηρίζουν τον αγώνα τους.

Σημαντικό ήταν και το ενδιαφέρον των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕΤ για τις εξελίξεις στη Συνεταιριστική Καπνοβιομηχανία της Ξάνθης. Το αδιέξοδο της εταιρείας, τα πολιτικά παιχνίδια που στήνονται πάνω της, η επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει και οι προοπτικές ανάπτυξής της, απασχόλησαν σε δεύτερο επίπεδο τη συνάντηση. Φρένο στη συστηματική απαξίωση της ΣΕΚΑΠ μπορούν να βάλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της, προτάσσοντας τις συλλογικές τους διαδικασίες και την ενότητα γύρω από το κοινό πρόβλημα. Ο κομματικός συνδικαλισμός, ο εμπαιγμός και η αβεβαιότητα για το μέλλον μπορούν να σταματήσουν μόνο όταν οι εργαζόμενοι πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους σε συνέχεια της απόφασης τους να αναλάβουν τη διαχείριση του εργοστασίου.

Σε μια περίοδο γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, το  μοντέλο ανάπτυξης που βασίζεται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την πιο έντονη εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού, με την αξιοποίηση και του νέου εργασιακού καθεστώτος, είναι κοινωνικά άδικο και αναποτελεσματικό. Η έξοδος από την κρίση δεν θα προκύψει εφαρμόζοντας  την  ίδια πολιτική που την δημιούργησε.  Ήρθε ο καιρός να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε μια ανάπτυξη που επίκεντρο της θα έχει τον άνθρωπο και τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων και διαπλεκόμενων.