Το δικαστήριο επιδίκασε το ποσό των 659.512,42 ευρώ ως αποζημίωση στους γονείς 23χρόνου φοιτητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ο οποίος εισήχθη σε ιδιωτικό θεραπευτήριο για να υποβληθεί σε γαστρεκτομή -γνωστή ως sleevegastrectomy- προκειμένου να χάσει βάρος και λόγω τραγικών επαναλαμβανόμενων ιατρικών λαθών και παραλήψεων μετά από έξι επεμβάσεις, πήρε εξιτήριο αλλά είχε ήδη υποστεί οριστική μη αναστρέψιμη εγκεφαλική βλάβη με πλήρη ανικανότητα αυτοεξυπηρέτησής του.

Από το 2008, σε ηλικία μόλις 23 ετών είναι ανίκανος εφ’ όρου ζωής και επιβιώνει λόγω της καλής οικονομικής επιφάνειας των γονέων του, οι οποίοι μπορούν να πληρώνουν σε καθημερινή βάση μια ομάδα ιατρών (φυσιοθεραπευτών, κ.λπ.) να τον επισκέπτεται στο σπίτι, μια άλλη ομάδα νοσοκόμων να τον φροντίζει σε 24ώρη βάση και μια σωρεία ιατρικών βοηθημάτων για να διευκολύνουν τη ζωή του που περιορίζεται σε ένα κρεβάτι.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι γονείς του άτυχου νεαρού έχουν προσέφυγαν στα δικαστήρια διεκδικώντας συνολικά 4.855.478,34 ευρώ. Συγκεκριμένα, διεκδίκησαν αποζημίωση για την αποκατάσταση της ζημίας που έχουν ήδη υποστεί το ποσό των 1.234.844,55 ευρώ, για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης τους το ποσό των 3.620.633,79 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, και επιπλέον το ποσό των 4.014,49 ευρώ μηνιαίως επί τρία χρόνια (2013-2016).

Τελικά τους επιδικάστηκε αποζημίωση 659.512,42 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους και μηνιαία αποζημίωση 3.000 ευρώ για τρία χρόνια (2013-2016), ενώ οι δικαστές επιδίκασαν στους υπεύθυνους γιατρούς και την ιδιωτική κλινική δικαστικά έξοδα που ανέρχονται στο ποσό των 32.000 ευρώ.

Η περιπέτεια του άτυχου νέου

Ο φοιτητής της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ, είδε στο διαδίκτυο διαφήμιση εξειδικευμένου γιατρού που του έλυνε το πρόβλημα τις παχυσαρκίας που έντονα τον απασχολούσε.

Στις αρχές Νοεμβρίου 2008, ο φοιτητής ήρθε σε επαφή με τον γιατρό σε χειρουργικές επεμβάσεις αντιμετώπισης της παχυσαρκίας και τον επισκέφθηκε μαζί με τους γονείς του.

Στη συνέχεια ο 23χρόνος υποβλήθηκε σε προεγχειρητικό έλεγχο και στις 12 Νοεμβρίου 2008, εισήχθη στην ιδιωτική κλινική, προκειμένου να υποβληθεί σε λαπαροσκοπική αφαίρεση του μεγαλύτερου τμήματος του στομάχου, έτσι ώστε, με το περιορισμό της χωρητικότητάς του (κατά ποσοστό 75%), το αίσθημα της πείνας να ικανοποιείται με την πρόσληψη μικρότερης ποσότητας φαγητού, Κάτι το οποίο σταδιακά οδηγεί στην απώλεια βάρους.

Με τη μέθοδο αυτή, αφαιρείται το μεγαλύτερο μέρος του στομάχου που ονομάζεται θόλος, το οποίο, σύμφωνα με μία επιστημονική άποψη ιατρών αποτελεί την κύρια πηγή παραγωγής της ορμόνης γρελίνη, η οποία προκαλεί αυξημένες ανάγκες για λήψη τροφής.

Η επέμβαση διήρκεσε 1,5 ώρα και ο θεράπων γιατρός μαζί με τους βοηθούς του αφαίρεσαν το αναγκαίο τμήμα του στομάχου και στην συνέχεια προέβησαν στη συρραφή του εναπομείναντος τμήματος του, με ειδικά κλιπς.

Όμως, οι αιματολογικές εξετάσεις που έγιναν μετά την επέμβαση έδειξαν σημαντική πτώση του αιματοκρίτη (από 33,5 σε 27) και σε επίπεδα κατώτερα του φυσιολογικού. Η κατάσταση αυτή επιχειρήθηκε να αντιμετωπισθεί με τη χορήγηση αίματος.

Μια ημέρα μετά ο αιματοκρίτης υποχώρησε ακόμα περισσότερο, σε ιδιαίτερα επικίνδυνα επίπεδα (21,8), κάτι που εμηνεύθηκε ως εσωτερική αιμορραγία. Τότε ο θεράπων γιατρός αποφάσισε να προχωρήσει άμεσα σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση.

Όμως, κατά τη δεύτερη αυτή χειρουργική επέμβαση ο γιατρός προκάλεσε τραύμα στο κολόβωμα του στομάχου, με κάποιο από τα ιατρικά εργαλεία που χρησιμοποίησε για να σταματήσει την αιμορραγία.

Ειδικότερα, τραυμάτισε τον εναπομείναντα θόλο του στομάχου, προκαλώντας οπή, διαμέτρου 1,5 περίπου εκατοστού, οπότε, για να εμποδίσει τη διαφυγή από αυτήν των γαστρικών υγρών, προχώρησε στη συρραφή της.

Ο θεράπων γιατρός στο σχετικό πρακτικό του χειρουργείου που συνέταξε δεν κατέγραψε το περιστατικό παρά μόνον ανέφερε ότι προέβη σε ενίσχυση της περιοχής του στομάχου με συρραφή, ώστε να μην γίνει αντιληπτό το ιατρικό σφάλμα στο οποίο είχε ήδη διαπράξει.

Ο 23χρόνος εισήχθη στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και την επόμενη ημέρα πήγε στο δωμάτιο του. Στη συνέχεια, παρουσιάστηκε δυσκολία στην αναπνοή και 39°C πυρετός. Τα συμπτώματα αυτά εντάθηκαν και στην συνέχεια εκδηλώθηκε «έντονη ταχύπνοια με επιπόλαιες αναπνοές, κυάνωση και τετρακινητικότητα με χαώδεις κινήσεις». Λίγο μετά ο νεαρός έχασε κάθε επαφή με το περιβάλλον.

Μεταφέρθηκε εσπευσμένα και πάλι στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του θεραπευτηρίου, όπου εκτιμήθηκε ότι είχε εκδηλώσει σύνδρομο οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας (ARDS), που «συνιστά μια οξεία, βαριά δομική και λειτουργική διαταραχή του πνεύμονα η οποία εκδηλώνεται με υποξυγοναιμία και μειωμένη ενδοτικότητα του αναπνευστικού συστήματος».

Όμως, ο φοιτητής συνέχισε να έχει υψηλό πυρετό και λευκοκυττάρωση και τις επόμενες μέρες υποβάλετε σε αξονική τομογραφία. Τότε αντελήφθησαν οι γιατροί ότι υπήρχε διαφυγή γαστρικών υγρών.

Ακολουθεί νέα, τρίτη, επέμβαση όπου διαπιστώνεται ότι «υπήρχε σημαντική διαρροή γαστρικών υγρών από την οπή που από αμέλεια είχε προκαλέσει στο θόλο του στομάχου του ασθενούς του ο γιατρός, κατά την προηγούμενη χειρουργική επέμβαση».

Η διαρροή γαστρικών υγρών όπως διαπιστώθηκε, είχε ξεκινήσει αμέσως μετά τη δεύτερη χειρουργική επέμβαση και απετέλεσε «την αιτία του αναπνευστικού συνδρόμου που εμφάνισε ο ασθενής, καθώς είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση σήψης των ιστών με τα οποία ήρθαν σε επαφή τα υγρά αυτά». Τα γαστρικά υγρά είχαν συγκεντρωθεί κοντά στο διάφραγμα και στην περιτοναϊκή κοιλότητα.

Στη δικαστική απόφαση τονίζεται ότι η σήψη εντάσσεται στους κύριους παράγοντες πρόκλησης του συνδρόμου ARDS. Στην εκδήλωση του εν λόγω συνδρόμου συνέβαλαν και οι πολλές μεταγγίσεις που είχε υποβληθεί ο φοιτητής κατά τις χειρουργικές επεμβάσεις.

Ο φοιτητής παρέμεινε στο κρεβάτι αναμένοντας κάποια βελτίωση της υγείας του, ωστόσο μετά δύο περίπου μήνες, διαπιστώθηκε ότι συνεχιζόταν η εκροή γαστρικών υγρών από την οπή και ο 23χρόνος εμφάνισε πνευμοπεριτοναίο (αέρας στην κοιλιακή χώρα), οπότε υπεβλήθη σε νέα, τέταρτη κατά σειρά, χειρουργική επέμβαση και του αφαιρέθηκε το εναπομείναν τμήμα του θόλου του στομάχου.

Όμως ήταν πλέον αργά για τον 23χρόνο φοιτητή. Ακολούθησαν δύο ακόμα επεμβάσεις. Η πρώτη (5η κατά σειρά) για αντιμετώπιση περιτονίτιδας που οφειλόταν σε μετακίνηση του καθετήρα νηστιδοστομίας και η δεύτερη (6η κατά σειρά) λόγω αποφρακτικού ειλεού και γαγγραινώδους χολοκυστίτιδας, όπου αναγκαστικά του αφαιρέθηκε η χολή.

Τόσο στον θεράποντα ιατρό όσο και σε γιατρούς του θεραπευτηρίου η Δικαιοσύνη καταλογίστηκε σειρά ιατρικών λαθών και αστοχιών που είχαν ως αποτέλεσμα να καταστεί ο άτυχος φοιτητής «φυτό» εφ’ όρου ζωής.

Ακόμη, καταλογίστηκε πλημμελής άσκησης των ιατρικών καθηκόντων του θεράποντα γιατρού και των γιατρών του θερπαευτηρίου, ενώ αποδόθηκαν ευθύνες και στο υπόλοιπο ιατρικό προσωπικό του θεραπευτηρίου το οποίο είχε την ευθύνη της παρακολούθησης της μετεγχειρητικής πορείας του φοιτητή ειδικά κατά το διάστημα που ο θεράπων γιατρός έλειπε.

Την ίδια στιγμή, οι γιατροί όφειλαν να έχουν λάβει όλα εκείνα τα αναγκαία μέτρα για την αποτροπή αιφνίδιας εμφάνισης κινδύνων, κάτι που δεν το είχαν πράξει, επισημαίνεται στην δικαστική απόφαση.

Πηγή: aftodioikisi.gr