Με τα… δόντια κρατάμε ως λαός την υγεία μας σε καλά ή ανεκτά επίπεδα.
Πρόκειται προφανώς για σχήμα λόγου, καθώς η ποιότητα της στοματικής μας υγείας δεν ανταποκρίνεται στον άθλο που συντελείται στην Ελλάδα της κρίσης. Τα ελληνικά νοικοκυριά παραμελούν τη στοματική τους υγιεινή προκειμένου να διασφαλίσουν τη νοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακή περίθαλψη των μελών τους.

Το αποτέλεσμα της προσπάθειας δεν είναι αμελητέο, όπως προκύπτει από τα ανανεωμένα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Κρίσιμοι δείκτες, όπως το προσδόκιμο επιβίωσης, παραμένουν σε αξιοπρεπή επίπεδα, ενώ έχουν αυξηθεί οι φτωχοί Έλληνες, οι οποίοι δηλώνουν πως έχουν «καλή έως πολύ καλή» υγεία!

Στο «θαύμα» αυτό δεν συμμετέχει ιδιαίτερα το κράτος, το οποίο… αποσύρεται σταδιακά από τη χρηματοδότηση του συστήματος Υγείας. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι δημόσιες δαπάνες Υγείας έχουν μειωθεί στο μισό, καθώς το 2009 ήταν 16,1 δισ. ευρώ, για να υποχωρήσουν πέρυσι στα 8,74 δισεκατομμύρια.

Το επιχείρημα που μπορεί να αντιπαραθέσει κάποιος είναι ότι η μείωση είναι δικαιολογημένη, καθώς στα χρόνια της κρίσης μειώθηκε το εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) περισσότερο από 30%. Ας συγκρίνουμε, λοιπόν, τις δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ…
Τα κονδύλια

Το 2009, τα χρήματα που διέθετε το κράτος για την Υγεία των πολιτών ανέρχονταν στο 6,8% του ΑΕΠ, για να υποχωρήσουν πέρυσι στο 5%. Το ίδιο διάστημα, οι δαπάνες των νοικοκυριών για την Υγεία ανέρχονταν στο 3%, για να αυξηθούν στο 3,2%. Σε πραγματικούς όρους, δηλαδή, οι Ελληνες πληρώνουμε περισσότερα και το κράτος πολύ λιγότερα.
Επενδύοντας στην υγεία, οι Ελληνες κατορθώνουμε να έχουμε μια σχετικά καλή ζωή. Στα χρόνια της κρίσης, το προσδόκιμο επιβίωσης έχει αυξηθεί από 83,3 σε 84,1 έτη για τις γυναίκες και από 77,5 σε 78,9 έτη για τους άνδρες. Δεν είναι από τα υψηλότερα του κόσμου, αλλά κρατούν τη χώρα μας πάνω από την Τουρκία, η οποία έχει προσδόκιμο επιβίωσης 80,7 έτη για τις γυναίκες και 75,3 για τους άνδρες, και την Πορτογαλία (μόνο στους άνδρες). Υστερεί, όμως, σε σύγκριση με το προσδόκιμο της Ισπανίας (86,2 και 80,4 έτη) και της Ιταλίας (85,6 και 80,7 έτη).

Προτεραιότητες
Η κρίση δεν περνά χωρίς απώλειες για την υγεία του ελληνικού λαού. Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) δείχνουν αύξηση κατά 25,2% στον αριθμό των πολιτών που δηλώνουν ότι πάσχουν από χρόνιο νόσημα (από 39,7% σε 49,7%). Αύξηση κατά 80,8% καταγράφεται και στα κρούσματα κατάθλιψης.

Για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες, τα ελληνικά νοικοκυριά αναγκάστηκαν να βάλουν αυστηρές προτεραιότητες στις ανάγκες τους. Αναγκάστηκαν, δηλαδή, να πληρώσουν περισσότερα για φάρμακα (από 19,2% το 2009 σε 33,3%), προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες συμμετοχές που επιβλήθηκαν στη φαρμακευτική περίθαλψη.

Μεγάλη αύξηση καταγράφεται στις πληρωμές για νοσοκομειακή περίθαλψη (από 17,5% των ιδιωτικών πληρωμών σε 29,3%). Επιλέγοντας να πληρώσουν επείγουσες ανάγκες, τα νοικοκυριά έχουν αφήσει σε δεύτερη μοίρα δαπάνες όπως εκείνη της οδοντιατρικής φροντίδας.

Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι – στο σύνολο των ποσών που διαθέτουν για την υγεία τους – μόλις το 15% αφορά την οδοντιατρική φροντίδα, ποσοστό που ήταν διπλάσιο το 2009 (29,4%). Δεν είναι τυχαία η επισήμανση των ειδικών της Στατιστικής Αρχής ότι το 13,6% του πληθυσμού ηλικίας 15 ετών και άνω χρειάστηκε τον τελευταίο χρόνο οδοντιατρική φροντίδα αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να τη λάβει.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ από Έθνος