Αυτοί που ψωμίζονται τόσα χρόνια από τον πλούσιο φούρνο που τους ταϊζε καλά, απ ότι φαίνεται-τον στείρο εθνικισμό τους, όχι μόνο στείρο, αλλά ούτε μία στύση της προκοπής δεν είχε στο παρελθόν-βλέποντας τον (τον φούρνο) να κλείνει οριστικά, προσπαθούν να ανάψουν φωτιές , όπου τους βολεύει και όπου βρουν ευκαιρία, νομίζοντας ότι έτσι θα τον επαναλειτουργήσουν. Μετά από χρόνια και μια διαχρονική διαδικασία παραλλήλων μονολόγων, που πολλές φορές εξελίσσονταν σε άναρθρες κραυγές, οι δύο κοινότητες της Θράκης, αποφάσισαν να απευθύνουν τον λόγο, απ ευθείας η μία στην άλλη.
Χάρη κυρίως στις κυρίες Δραγώνα και Φραγκούδάκη, που τον θετικό ρόλο τους στην διαμόρφωση ευνοϊκού κλίματος στην περιοχή μας , στην προσπάθεια προσέγγισης των δύο κοινοτήτων, δεν χρειάζεται να τον καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος . Είναι ήδη ορατή και έχει δώσει αποτελέσματα. Και λογικοί άνθρωποι ήδη την έχουν καταγράψει ως τέτοια.
Η παρουσία ακόμη σε αυτήν την διαδικασία, ανθρώπων όπως της κ. Γιαννάκου-τι κρίμα που αυτή η εξαιρετική προσωπικότητα, η “δεξιά”, δεν βρίσκεται κοντά στον στενό πυρήνα αυτών που μας κυβερνούν σήμερα!-

Το συνέδριο λοιπόν αυτό είχε θέματα όπως :

• Εκπαίδευση: Μειονοτικό ή δημόσιο σχολείο
• Σαρία: Κατάργηση η διατήρηση
• Θετικές διακρίσεις: υπέρ ή κατά
• 90 χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάννης
• Η μειονότητα της Θράκης στο ευρωπαϊκό πλαίσιο

Και κόντεψε να τιναχτεί στον αέρα γιατί δημοσιογράφος -μειονοτικός ζήτησε να μιλήσει στην μητρική του γλώσσα. Υπήρχε πρόβλεψη για μεταφραστή και το συνέδριο εκ των πραγμάτων ήταν δίγλωσσο. Γιατί , βλέπετε, οι συμπολίτες μας της μειονότητας έχουν μητρική γλώσσα την τουρκική. Αλλά αυτό δεν είναι ανεκτό από μερικούς, νομίζοντας ότι έτσι κινδυνεύουν,δεν ξέρω από τι ακριβώς, κινδυνεύει ενδεχομένως η υπόσταση τους, αυτό που τους οπλίζει δεκαετίες τώρα για να τονίζουν και μεγεθύνουν πάντοτε τις διαφορές, χαρίζοντας έτσι την μειονότητα στην απέναντι πλευρά και αντιμετωπίζοντας την, ως οιονεί πέμπτη φάλαγγα. Και δεν καταλαβαίνουν οι καημένοι, ότι αυτό το “μοντέλο” αντιμετώπισης των προβλημάτων της περιοχής τα έχει τινάξει προ πολλού μέσα στις ακαθαρσίες του.

Αλλά βλέπεις έχουν τώρα να τους “στηρίζουν” και οι βρικόλακες ενός άλλου “μοντέλου”, που γέμισε με 50 εκατομμύρια νεκρούς την Ευρώπη πριν 70 χρόνια και αναθάρρησαν. Αλλά όλοι εμείς οι υπόλοιποι κάτοικοι της περιοχής μόνο οίκτο μπορούμε να νιώσουμε γι αυτούς πλέον.

Η ιστορία δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται, ούτε ως φάρσα. Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι οι καιροί άλλαξαν, οι λαοί όχι μόνο δεν έχουν ανάγκη από προστάτες (το θυμάστε ε;), αλλά θέλουν την προσέγγιση, να ανοίξουν οι δρόμοι επικοινωνίας, να τα βρούμε που λένε, να γνωρίζουμε τους γείτονες μας, να έλθουν μουσαφίρηδες και αυτοί επί τέλους, να δουλέψουν και 5 άνθρωποι παραπάνω στον τόπο μας. Υποθέτω ότι αυτό τουλάχιστον θα τους ενδιαφέρει ή όχι;

Και επειδή κάποιος μπορεί να με οικτίρει γι αυτά που γράφω, θα του απαντήσω με τον τρόπο του Δημητρη Ψαθά, όταν έγραψε την κριτική του για την “Σιωπή” του Μπέργκμαν. Ας οικτίρει.

Σ.Σαρακενίδης