Την επομένη της συνάντησης Τσίπρα-Καμμένου, έψαχνα να βρω -σε κάποια ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, που λειτουργούν ως παρακολουθήματα του ΣΥΡΙΖΑ- τη σχετική είδηση.

Δυσκολεύτηκα. Κάπου καταχωνιασμένη, σαν να ντρεπόντουσαν οι διαχειριστές των μέσων. Αν ισχύει (η… ντροπή), και εγώ στη θέση τους, το ίδιο θα ένιωθα. Ο Τσίπρας να συνασπίζεται με τον Καμμένο για να καταγγείλουν την κυβέρνηση επειδή δεν συμπαραστάθηκε στους Κύπριους!

Ας υποθέσουμε πως τα πράγματα ειναι όπως ακριβώς τα παραθέτουν ο Τσίπρας και ο Καμμένος. Και πως η κυβέρνηση, ο Προβόπουλος, ο Στουρνάρας και όποιος άλλος θέλετε να προσθέσετε στη λίστα, έχουν τεράστιες ευθύνες. Αφησαν την Κύπρο αβοήθητη, τάχθηκαν με τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και με τον Σατανά τον ίδιο και δεν έδειξαν κανενός είδους έμπρακτη συμπαράσταση στους Κύπριους. Πάμε στο επόμενο ερώτημα; Γιατί αυτό θα επρεπε να το καταγγείλει ο Τσίπρας μαζί με τον Καμμένο και μάλιστα μετά από επίσημη και τηλεοπτικά καταγεγραμμένη συνάντηση μεταξύ των δύο πολιτικών αρχηγών και των στενών επιτελών τους;

Φαντάζομαι τον ψηφοφόρο, τον εν δυνάμει ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ, να παρακολουθεί τη συνάντηση που καταγράφουν οι τηλεοπτικές κάμερες. Τον βλέπω να δυσανασχετεί, να ανακάθεται στον καναπέ του και να ξύνει αμήχανα το κεφάλι του όταν σκέφτεται πως στο επόμενο συλλαλητήριο ίσως να βρεθεί δίπλα στην Κουντουρά και τον Χαϊκάλη! Βέβαια, ο κ.Τσίπρας έσπευσε να του απαντήσει. Του είπε, πως “παρά τις διαφορετικές εκτιμήσεις που μπορεί να έχουμε σε μια σειρά από ζητήματα, συμφωνήσαμε ότι αυτό που είναι αναγκαίο τούτη την ώρα είναι να υπάρξει μια πλατιά παλλαϊκή συσπείρωση, ένα πλατύ μέτωπο πέρα και έξω από πολιτικά κόμματα, ένα μέτωπο συμπαράστασης στον κυπριακό λαό”.

«Και γιατί σ’ ένα τέτοιο μέτωπο έχει θέση ο Καμμένος;», φαντάζομαι την ερώτηση του ψηφοφόρου. Που αν δεν είναι δική του, είναι δική μου. Προσπαθείς να δημιουργήσεις ένα μέτωπο για ένα τόσο σοβαρό θέμα μ’ ένα λαικίστικο, εθνικιστικό και τυχάρπαστο κόμμα που, λίγες εβδομάδες πριν, συνασπίσθηκε στη Βουλή με τη Χρυσή Αυγή για ένα άλλο θέμα;

Ο Α. Τσίπρας και το επιτελείο του, κάνουν λάθος. Την εξουσία (γιατί περί αυτής πρόκειται), δεν την κερδίζεις με τέτοια στρατηγική. Ιδιαίτερα αν ισχυρίζεσαι πως δεν είσαι σαν τους άλλους, αυτούς που επικρίνεις για τον τρόπο που τη διαχειρίστηκαν. Τα χρόνια που διανύουμε δεν μοιάζουν με άλλες εποχές. Απο εκείνες που οι αρχηγοί των κομμάτων εξουσίας έκαναν απίστευτες ψηφοθηρικές υπερβάσεις, αρκεί να κερδίσουν την εξουσία. Η οποία εξουσία για την Αριστερά, δεν είναι και αυτοσκοπός, άλλωστε. Εκτός κι αν για διαφορετική Αριστερά μιλάμε…

πηγή: www.protagon.gr