Από τον αθηναϊκό τύπο το Σεπτέμβρη 2012 για τη δολοφονία ενός Ιρακινού στο κέντρο της Αθήνας: 

«Οι δράστες σταμάτησαν αρχικά ένα Ρουμάνο. Τον ρώτησαν από πού είναι, απάντησε Ρουμάνος, δηλαδή ξένος μεν, αλλά Ευρωπαίος, Βαλκάνιος και Χριστιανός Ορθόδοξος και τη γλύτωσε με ένα “απλό ξυλοφόρτωμα”. Στην επόμενη γωνία συνάντησαν οι δολοφόνοι – εντελώς τυχαία – τον άτυχο Ιρακινό, ξένο, μελαμψό, Ασιάτη και αλλόθρησκο. Αποτέλεσμα τον δολοφόνησαν».

Από τον τοπικό τύπο το Μάρτιο 2013 για το ξυλοδαρμό 30χρονου μειονοτικού στο κέντρο της Ξάνθης:
«Την ώρα της συμπλοκής ένας 30χρονος από την Πάχνη περνούσε δίπλα από τους χρυσαυγίτες μιλώντας στο κινητό πομάκικα, με αποτέλεσμα να πέσει θύμα ξυλοδαρμού από οκτώ χρυσαυγίτες που φορούσαν κράνη και κρατούσαν στιλιάρια»

Στα ρατσιστικά εγκλήματα, όπως τα παραπάνω, το μόνο κίνητρο που υπάρχει είναι η διαφορετικότητα του θύματος, με το οποίο ο δράστης δεν έχει κατά τα άλλα καμία απολύτως σχέση. Ούτε καν το γνωρίζει.

Η μεταφορά της ρατσιστικής και μισαλλόδοξης αυτής λογικής στην περιοχή της Θράκης είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Γιατί στην περιοχή μας ζούμε πολλοί ΑΛΛΟΙ και πολύ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ. Διαφορετικοί ως προς την καταγωγή, το θρήσκευμα, τις πολιτιστικές καταβολές. Τα μηνύματα στην περιοχή μας είναι πολύ ανησυχητικά. Οι μηχανοκίνητες πορείες μελών της Χρυσής Αυγής σε μουσουλμανικούς χώρους λατρείας κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού το περασμένο καλοκαίρι ήταν το πρώτο μήνυμα. Ακολούθησαν ο ξυλοδαρμός ενός μειονοτικού δασκάλου, συχνές διαδηλώσεις των μελών της Χρυσής Αυγής με συνθήματα κατά της μειονότητας, το τελευταίο κρούσμα του ξυλοδαρμού του 30χρονου από την Πάχνη καθώς και η κατατρομοκράτηση ανήλικων μειονοτικών μαθητών φροντιστηρίου στο κέντρο της πόλης.

Η μεγάλη οικονομική και ανθρωπιστική κρίση βοηθάει στην επώαση του αυγού του φιδιού. Γι’ αυτό πρέπει να αντιδράσουμε ΤΩΡΑ. Πολιτεία, φορείς και κυρίως ο καθένας από μας, ανεξάρτητα από πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Για να μην καταστούν επίκαιρα τα λόγια του Γερμανού πάστορα Μάρτιν Νίμελερ το (όχι και τόσο μακρινό) 1941, στα χρόνια της χιτλερικής Γερμανίας: « Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές, δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν καταδίωκαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν κυνηγούσαν τους ομοφυλόφιλους, δεν έκανα τίποτα, γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε κανείς να αντισταθεί μαζί μου».

Τέλος παρά λίγο να ξεχάσω το σημαντικότερο. Επειδή στη ζωή δεν υπάρχει συλλογική, αλλά μόνο ατομική ευθύνη, μήπως πρέπει κάποιοι από τους πάρα πολλούς ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής (425.981 στην Επικράτεια, 3.166 στο Νομό Ξάνθης) να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν για τη δικιά τους προσωπική ευθύνη για αυτά που συμβαίνουν.