Την Πέμπτη 26 Απριλίου κλείνουμε 27 χρόνια από το ατύχημα  του Τσερνομπίλ.  

Η Ουκρανία  ελπίζει να υποδεχθεί χιλιάδες τουρίστες στην απαγορευμένη ζώνη κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Ποδοσφαίρου αυτό το καλοκαίρι, σε μια προσπάθεια  να μας αποδείξει ότι η καταστροφή πέρασε! Δεν αποκλείεται ακόμα και η κατασκευή νέων πυρηνικών αντιδραστήρων στη χώρα !

Αλλά η καταστροφή εξακολουθεί να συμβαίνει: οι άνθρωποι ακόμη ζουν σε μολυσμένο έδαφος, τρώγοντας δηλητηριασμένα τρόφιμα και μάλιστα σε καθημερινή βάση, και διαβιβάζουν  την βλάβη του DNA στα παιδιά τους και τις μελλοντικές γενιές.

        Ουκρανία και Λευκορωσία  δείχνουν το μέλλον που περιμένει και την  Ιαπωνία,  καθώς επίσης και σε όποια άλλη χώρα συμβεί ξανά πυρηνικό ατύχημα.  Ας μην περιμένουμε την επόμενη πυρηνική καταστροφή για να διαδηλώσουμε και να απαλλαγούμε από τα πυρηνικά.  Ας αρνηθούμε να δηλητηριάζουν  τη γη και το νερό, με τόνους αποβλήτων εξόρυξης ουρανίου και αναλωμένων πυρηνικών καυσίμων! Οι λύσεις για τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας υπάρχουν  το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η πολιτική βούληση.

Ας δείξουμε την βούληση μας  και ας απαιτήσουμε μια αλλαγή προς καθαρές μορφές ενέργειας, ας οργανώσουμε τη δράση σε όλο τον κόσμο.

σήμερα θα διοργανωθούν σε πολλές πόλεις σε όλο τον κόσμο συγκεντρώσεις με ανθρώπινες αλυσίδες για να στείλουν  ένα σαφές μήνυμα. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ!

Να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στα θύματα του Τσερνομπίλ και της Φουκουσίμα, και να συμμετέχουμε όλοι σε δράσεις ενάντια στα πυρηνικά εργοστάσια , ελπίζοντας να κλείσουν  εντελώς σε όλο τον πλανήτη. Η Πυρηνική ενέργεια δεν μπορεί να είναι ασφαλής, και η επόμενη πυρηνική καταστροφή μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και για πολλούς λόγους.

Οι βλάβες από ένα πυρηνικό ατύχημα είναι τόσο σοβαρές που ξεπερνούν  την  κλίμακα της ανθρώπινης φύσης και του πολιτισμού μας. Αν ένα πυρηνικό ατύχημα  συνέβαινε στην  Αρχαία Ελλάδα πχ στα  Άβδηρα την εποχή του Δημόκριτου τότε η περιοχή μας θα ήταν ακόμα και σήμερα μολυσμένη ζώνη, μολυσμένες και όλες οι γενιές που έζησαν σε αυτά τα 2500 μέχρι σήμερα. Και ο εφιάλτης δεν θα τελείωνε  εδώ θα έπρεπε να  περιμένουμε να περάσουν ακόμα αρκετές  χιλιάδες χρόνια μέχρι να καθαρίσει το έδαφος και το νερό.

Όλοι μαζί λοιπόν να ενδυναμώσουμε τα τις δράσεις  ενάντια στην χρήση της πυρηνικής ενέργειας.