Ο βιασμός που ανεχόμαστε

Τραγικό και ακραίο, ο βιασμός, η σεξουαλική κακοποίηση και ο φόνος της νεαρής γυναίκας στην Ξάνθη πριν τα Χριστούγεννα. Ήδη ένας άνδρας βρίσκεται στα χέρια της αστυνομίας ως θύτης, με αδιάσειστα, απ’ ό,τι μαθαίνουμε από έγκυρες πηγές, στοιχεία. Συγκεκριμένα, η αστυνομία βρήκε δακτυλικό αποτύπωμά του σε παρακείμενο όχημα, ενώ όταν μπήκε στο σπίτι του, βρήκε εκεί το κινητό και την τσάντα της αδικοχαμένης κοπέλας.

Ο άνδρας ήταν γνωστός στην αστυνομία, αφού πριν ενάμιση περίπου χρόνο είχε κατηγορηθεί για απόπειρα βιασμού, είχε συλληφθεί και προφυλακισθεί για έξι μήνες, αλλά δυστυχώς απαλλάχθηκε με βούλευμα, όταν η καταγγέλλουσα απέσυρε την κατηγορία, απ’ ό,τι μαθαίνουμε λόγω της περιρρέουσας κοινωνικής ατμόσφαιρας, του πόνου και του στίγματος που υποφέρει το θύμα ενός βιασμού.
Με αφορμή το τραγικό αυτό γεγονός, είτε συμβαίνει σε μια ευρωπαϊκή χώρα σαν την Ελλάδα είτε σε μια μεγάλη ασιατική χώρα όπως η Ινδία, ας αναλογιστούμε άλλη μια φορά πόσο ένοχη για το βιασμό της μπορεί να θεωρείται μια γυναίκα, πόσο η κοινωνία αλλά και οι κρατικές αρχές σχετικοποιούν και εύκολα απαλλάσσουν ή ρίχνουν στα μαλακά τους κατηγορούμενους, πόσο πολλές φορές δεν πιστεύουν τα θύματα, όταν όλοι γνωρίζουμε, και πολύ περισσότερο οι ειδικοί, πόσο δύσκολο είναι να συλλέγουν αδιάσειστα στοιχεία και να φτάσει το θύμα στην καταγγελία του βιασμού του.

Στην προκειμένη περίπτωση η αστυνομία έδρασε αμέσως, και, απ’ ό,τι φαίνεται από δικές της ανακοινώσεις, ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε την ενοχή του όταν βρέθηκαν τα αντικείμενα του θύματος στο σπίτι του.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, άλλες περιπτώσεις, όπου η μεν αστυνομία δεν πιστεύει την καταγγέλλουσα, τα δε δικαστήρια δικάζουν και καταδικάζουν μετά από πέντε ή και δέκα χρόνια, αν στο μεταξύ δεν υπάρξει υποχώρηση της καταγγέλλουσας για τους λόγους που συνέβησαν και στην προαναφερθείσα περίπτωση.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του έλληνα πολίτη Αριστόβουλου Εμμανουήλ, που έχει καταγγελθεί από τέσσερις διαφορετικές τουρίστριες για βιασμό, το 2005 μετά από κρυφή χορήγηση βαριού υπνωτικού χαπιού, και ενώ για τη μία περίπτωση η υπόθεση τελεσιδίκησε μετά από εφτά χρόνια, και ο θύτης καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση, στις άλλες τρεις η δίκη δεν έχει αρχίσει ακόμα λόγω παραλείψεων των δικαστηρίων, αναβολών και συνεχών ενστάσεων από μεριάς της υπεράσπισής του.
Επίσης περιπτώσεις που, όταν η καταγγέλλουσα είναι αλλοδαπή και ο κατηγορούμενος έλληνας πολίτης, πολύ περισσότερο αστυνομικός, η αθώωση είναι η πιθανότερη έκβαση.

Οι γυναικείες οργανώσεις έχουν ζητήσει εδώ και χρόνια την αυτεπάγγελτη δίωξη του βιασμού, αλλά το ζήτημα της κοινωνικής συνείδησης γι’ αυτό το κακούργημα απαιτεί ενημέρωση, ανάλυση, ευαισθητοποίηση του κοινού με πολλές και διάφορες μορφές.

Σίσσυ Βωβού
Δημοσιεύστηκε στο fylosykis.gr,