Η Ελληνική δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο και το μεγαλύτερο μέρος της υπαιτιότητας βρίσκεται στην σκληρή στάση της ΕΕ. Άρθρο του Nick Cohen στην εφημερίδα Guardian. 

Όταν αυτοι οι σατυρικοί Σκανδιναβοί τρελλάρες,απένειμαν το Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση,έλεγαν σε όλους ένα αστείο,καθώς επαινούσαν την δέσμευσή της για «συμφιλίωση, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα”. Αν η αιτιολογική αναφορά της επιτροπής του 2012 ήταν κάτι διαφορετικό από μια παρωδία, θα είχατε διαβάσει τις καταγγελίες της ανόδου της καταπιεστικής κρατικής εξουσίας και του νεοναζισμού στην Ελλάδα από τουςαρμόδιους ευρωπαίους Επιτρόπους εδω και πολύ καιρο.

Η ΕΕ καταγγέλλει απειλές για την ελευθερία του λόγου στην Ουγγαρία του Viktor Orbán με σθένος. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ανησυχούν και εχουν λόγο για αυτό, για την τύχη των ανεξάρτητων θεσμών που στέκονται στο δρόμο του δημαγωγικού καθεστώτος. Παρατηρούν το φασιστικό στοιχείο στο φλερτ της νέας ουγγρικής δεξιάς με αντισημιτικά και αντι-Ρομά μίση και την προθυμία της να επιδοθεί στην ρεβανσιστική φαντασίωση ότι η Ουγγαρία μπορεί να ανακτήσει τα εδάφη που έχασε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για την μοίρα της ελληνικής δημοκρατίας υπάρχει σιωπή, όμως,υπάρχουν πολλά για τα οποία οι ηγέτες της Ευρώπης θα μπορούσαν να μιλήσουν.

Θα εντοπίσετε τα σημεία πίεσης ενός αποτυχημένου κράτους,αν κοιτάξετε τι είναι αυτό που λογοκρίνει. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η ποινική δίωξη την προηγούμενη εβδομάδα στον Κώστα Βαξεβάνη, έδειξε ότι είχε χτυπήσει ένα σημείο πίεσης με την ακρίβεια ενός γιατρού που βάζει μια βελόνα σε ένα νεύρο. Ενώ οι Έλληνες ζουν με λιτότητα χωρίς τέλος, ενώ το ελληνικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 4,5% το 2010 και 6,9% το 2011 και θα συρρικνωθεί με μια προβλεπόμενη 6,5% φέτος και 4,5% το 2013, η λίστα με τα ονόματα των 2.000 Ελλήνων με τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία,τα οποία ο Βαξεβάνης δημοσίευσε,έδειξαν ότι οι καλο-δικτυωμένοι είχαν ξεφύγει από τα βάρη που έπεσαν στις μάζες.

“Αντί να συλλάβουν τους φοροφυγάδες και τους υπουργούς οι οποίοι είχαν τον κατάλογο στα χέρια τους,” βρόντηξε ο Βαξεβάνης, “προσπαθούν να συλλάβουν την αλήθεια και την ελευθερία του τύπου”.

Η αθώωση του, αν και ευπρόσδεκτη, ήταν λιγότερο σημαντική από ότι φαίνεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ελευθερία του Τύπου είναι ασφαλής στην Ελλάδα. Ακόμα και στις καλές εποχές, η ανεξάρτητη δημοσιογραφία ήταν σπάνια δυνατή στην χώρα. Οι περισσότεροι ελληνικοί τηλεοπτικοι σταθμοί και εφημερίδες ανήκουν είτε στο κράτος είτε σε πλουτοκρατικές εταιρείες και καμία από αυτές δεν θέλει να δει την διαφθορά να εκτίθεται. Η αριστερή καθημερινή εφημερίδα, Ελευθεροτυπία, η οποία παρ’ όλα τα λάθη και το φλερτ της με την τρομοκρατία, τουλάχιστον αμφισβητούσε τους ολιγάρχες, κήρυξε πτώχευση το περασμένο έτος.

Λίγοι από τους εργαζόμενους των υπόλοιπων ελληνικών οργανισμών τύπου απορρίπτουν την ιδέα ότι θα πρέπει να μείνουν ήσυχοι προς τα συμφέροντα αυτών που ελέγχουν τις αμοιβές τους. «Έχουμε ακόμη αναγνωρισμένη την ελευθερία της έκφρασης,από το νόμο, σε θεωρητικό επίπεδο», δήλωσε ο Αστέρης Μασούρας, στο Global Voices. “Σε πρακτικό επίπεδο,όμως …”

Από πού να αρχίσεις; Τι θα λέγατε για την αυτοκαταστροφική πολιτική λιτότητας της τρόικας, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα; Οι αρχές χρησιμοποίησαν ένα παλιό ένταλμα για τη σύλληψη του  Σπύρου Καρατζαφέρη, αφού ο δημοσιογράφος απείλησε να αποκαλύψει εμπιστευτικά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, που θα μπορούσαν να εξηγήσουν πώς το δήθεν “πακέτο διάσωσης” της τρόικας είχε ωθήσει τη χώρα σε ύφεση.

Η αστυνομική βαρβαρότητα είναι άλλο ένα σημείο πίεσης, αναμφίβολα. Η ελληνική αριστερά κάνει επίμονες καταγγελίες για συνεργασία μεταξύ των δήθεν δυνάμεων του νόμου και της τάξης με τους κακοποιούς του κινήματος της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Η Guardian έχει βγάλει ρεπορτάζ ότι η αστυνομία έχει χτυπήσει αντιφασίστες διαδηλωτές,αφοτού αυτοί είχαν αντιμετωπίσει την Χρυσή Αυγή..Ναι, ξέρω ότι οι αριστεροί τους αποκαλούν όλους “φασίστες” από τους διευθυντές τους μέχρι τις μαμάδες και τους μπαμπάδες τους, αλλά καθώς η Χρυσή Αυγή χτίζει ένα μαζικό κίνημα, ενώ παρελαύνει κάτω από την σβάστικα, ο όρος είναι σωστός σε αυτή την περίπτωση.

Την επόμενη ημέρα, η ελληνική κρατική τηλεόραση αντικατέστησε τον Κώστα Αρβανίτη και την  Μαριλένα Κατσίμη, τους παρουσιαστές του πρωινού ενημερωτικού προγράμματος,αφού είπαν στα στελέχη.οτι έχουν προγραμματίσει να παρακολουθήσουν τους ισχυρισμούς της Guardian. Ένας άλλος δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης, ο Χρήστος Δάντης, έχει ενταχθεί στις τάξεις των εξαφανισμένων δημοσιογράφων.Οι προϊστάμενοι του του είχαν αναθέσει την κάλυψη των εορτασμών της εκατονταετηρίδας από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από την οθωμανική κυριαρχία. Ήταν έτοιμος να κάνει ρεπορτάζ,σχετικά με τις λαϊκές διαμαρτυρίες ενάντια στην παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού και προέδρου στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, όταν τα αφεντικά του, του απενεργοποίησαν την κάμερα.

Όλοι οι Έλληνες δημοσιογράφοι που μίλησα, μου τόνισαν ότι η Αθήνα δεν ήταν Πεκίνο,ούτε Τεχεράνη, αλλά περιέγραψαν πώς οι φιλελεύθερες βεβαιότητες που κάποτε υπήρχαν, σήμερα εμφανίζονται διάτρητες. Η Helena Smith,η υπέροχη  ανταποκριτής μας  στην Αθήνα, λέει ότι αισθάνεται σαν να στέκεται σε κινούμενη άμμο. Αν ο κεντρώος συνασπισμός αποτύχει  και οι τιμωρητικές  απαιτήσεις της τρόικας  καταδικαστούν σε αποτυχία, τότε η αριστερή αντιπολίτευση του Σύριζα,πιθανότατα θα αναλάβει. Μετά από αυτό, μήπως η Χρυσή Αυγή; Κανείς δεν ξέρει. Τίποτα δεν είναι αδιανόητο σε ένα κλίμα φόβου και απόγνωσης.

Κάποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι οι παλιές συμμαχίες μεταξύ ακραίων πολιτικών και ακραίων θρησκευτικών κινημάτων αναβιώνουν. Ως εκ τούτου, τον περασμένο μήνα, Χριστιανοί φανατικοί και νεοναζί (και η διαφορά μεταξύ των δύο είναι μια χαρά) διαμαρτυρήθηκαν για ένα «βλάσφημο» έργο με έναν ομοφυλόφιλο θέμα στην Αθήνα. Η διοίκηση του θεάτρου τράβηξε τα δέοντα. Η ελληνική τηλεόραση έκοψε μια σκηνή από το Downton Abbey που έδειχνε ένα gay φιλί. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί, αλλά μια χώρα που λογοκρίνει το Downton Abbey για οποιοδήποτε λόγο, εκτός από τη λογοτεχνική άποψη, βρίσκεται σε σοβαρό πρόβλημα.

Οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές δεν καταλαβαίνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση προσέφερε κάποτε μια απόδραση σε ένα φιλελεύθερο μέλλον για τους λαούς της Ευρώπης. Όταν επισκέφθηκα την Αθήνα στις αρχές του 1980, οι γέροι μπορούσαν να θυμηθούν πως πολεμούσαν στην ναζιστική κατοχή και οι νεοι είχαν μεγαλώσει ενώ πολεμούσαν την δικτατορία των συνταγματαρχών. Η προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση σήμαινε αντίο σε όλα αυτά. Τώρα η φτώχεια, ο φόβος,η καταστολή και η κατάσταση εκφοβισμού ξαναγύρισαν.

Μπορείτε να κατηγορήσετε την διαφθορά που ελληνική κοινωνία ανέχτηκε. Μπορείτε να κατηγορήσετε τους τραπεζίτες για το κραχ. Αλλά θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες και σε πολιτικούς και γραφειοκράτες της Ευρώπης που δέχτηκαν την Ελλάδα (και την υπόλοιπη νότια Ευρώπη) σε μια ζώνη ενιαίου νομίσματος, που την έχει θέσει σε μόνιμα μειονεκτική ανταγωνιστική θέση και αρνούνται να διαγράψουν χρέη, που Ελλάδα δεν μπορεί ποτέ να εξοφλήσει.

Δεν είναι απορίας άξιο που έμειναν σιωπηλοί σχετικά με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,στην επιτροπή του βραβείου Νόμπελ και επέμειναν στην εγγυημένη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.Για τους ευρωκράτες, η Ελλάδα είναι η εντελώς δική τους Βαϊμάρη στο Αιγαίο. Βοήθησαν να οικοδομηθεί.

Μετάφραση από το lefteria-news