Εκφωνήθηκε από τον Πρόεδρο του Γηροκομείου Γιάννη Παπαχρόνη στην κηδεία της Βιβής Στυλιανίδου, την Τετάρτη 18 Μαρτίου:

Σεβασμιώτατε, αγαπητέ γιατρέ, κυρίες και κύριοι,

σήμερα κλείνει ένα ακόμη μεγάλο κεφάλαιο των ανθρώπων της εθελοντικής προσφοράς στην πόλη μας. Με την απώλεια της Βιβής Στυλιανίδου και αφού προηγήθηκε η ακάματη Βασιλική Ψωμά, σήμερα αποχαιρετούμε τη δεύτερη μεγάλη κυρία του Εθελοντισμού και της Προσφοράς της Ξάνθης μας.

Αγαπητή Βιβή, υποκλινόμαστε μπροστά σου και σου ευχόμαστε καλό ταξίδι για την αιωνιότητα που κατέκτησες επάξια με την προσφορά σου και τη διακεκριμένη παρουσία σου στην λειτουργία του Γηροκομείου. Με τη δραστηριότητα και τη διακονία σου στο ίδρυμά μας επί 40 και πλέον έτη, από τα οποία τα 20 χρόνια ως διατελέσασα Πρόεδρος, έδωσες νόημα και οντότητα στην κοινωνική δράση σε ένα ζεστό και μοναδικό χώρο φιλοξενίας ηλικιωμένων, χώρο θαλπωρής, αλληλεγγύης και φροντίδας.

Η Βιβή δεν ήταν Ξανθιώτισσα στην καταγωγή. Με την όλη της όμως προσφορά και αγάπη για τον τόπο μας θεωρείτε περισσότερο Ξανθιώτισσα από αρκετούς γηγενείς. Από αρκετά ευκατάστατη οικογένεια, κόρη του επί σειρά ετών δημάρχου Δομοκού Βαρβατάκη, σπούδασε σε Κολλέγιο της Αθήνας και είχε δασκάλες της εκτός των άλλων και καθολικές καλόγριες. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί είχε τόσες σφαιρικές γνώσεις για τα πάντα αφού τα εκπαιδευτικά της εφόδια ήταν υπερπλήρη. Το πώς κατέληξε στην Ξάνθη; Αυτή είναι μια μεγάλη ιστορία που δεν είναι να ειπωθεί αναλυτικά επί του παρόντος. Χαριτολογώντας θα λέγαμε ότι ήταν «ερωτικός μετανάστης» αφού η αγάπη της για το νεαρό Θεόδωρο Στυλιανίδη, την έκανε να ξενιτευτεί, να εναντιωθεί στην πατρική βούληση και για κάποιο διάστημα να είναι ακόμη και αποκληρωμένη . Σαν σενάριο παλιάς καλής ελληνικής ταινίας που φυσικά είχε αίσιο τέλος αφού ο έρωτας «κατενίκησε» τις όποιες διαφωνίες του γονιού.

Άνθρωπος της προσφοράς η Βιβή Στυλιανίδου υπήρξε ακούραστη στην πορεία της για την τοπική μας κοινωνία, κρατώντας κυρίως χαμηλούς τόνους, ήθος, ευγένεια και ευπρέπεια αλλά και όπου χρειάστηκε επίσης και τόλμη και «τσαμπουκά». Και επίσης ήταν όπου και όταν χρειαζότανε η τέλεια οικοδέσποινα είτε στην οικία της είτε στις διάφορες εκδηλώσεις του ιδρύματος, έχοντας το γενικό πρόσταγμα, την υψηλή επιστασία και παρακολουθώντας η ίδια επιμελώς και την κάθε μικρή λεπτομέρεια. Μέλος και ιδρυτικό μέλος σε πολλούς φιλανθρωπικούς και πολιτιστικούς συλλόγους της πόλης μας, άφηνε από όπου περνούσε το στίγμα της. Συνεργάτης του αείμνηστου ιδρυτή και επιτίμου προέδρου του Ιδρύματος του Χάρη του Ατματζίδη, μαζί καταφέρανε κυριολεκτικά συμπαραστεκούμενοι και από άλλους φίλους και ευαίσθητους συμπολίτες μας, να οικοδομήσουν και να στηρίξουν το μοναδικό για την περιοχή μας γηροκομείο, τον «ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ», το γηροκομείο της «καρδιάς μας».

Η απώλεια της είναι απώλεια για την πόλη μας. Σε αποχαιρετούμε Βιβή με σεβασμό, στο τελευταίο σου ταξίδι και εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά σου.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Ξάνθης, που θα σε σκεπάσει.

Ας είναι αιωνία η μνήμη της Ασπασίας Στυλιανίδου και πάντα φωτεινό το παράδειγμα της προσφοράς της στον ηλικιωμένο συνάνθρωπό μας.

Το διοικητικό συμβούλιο του γηροκομείου «της καρδιάς μας» αποφάσισε ο νυν πρόεδρος να έχει το θλιβερό αλλά και συνάμα τιμητικό προνόμιο να αποχαιρετίσει τη Βιβή σήμερα. Αποφάσισε να ονοματίσει την αίθουσα δεξιώσεων του ιδρύματος ως αίθουσα «Ασπασίας Στυλιανίδου», της τέλειας οικοδέσποινας. Αποφάσισε να φιλοξενήσει και να αναπαύσει το σώμα της στα μνήματα που έχει παραχωρήσει ο αείμνηστος δήμαρχος Ξάνθης Φίλιππος Αμοιρίδης στη διοίκηση του ιδρύματος για τους τροφίμους μας. Είναι κατά την άποψή μας το καλύτερο μέρος να αναπαύεται η διακόνισσα μαζί με όλους αυτούς που τόσα έτη διακονούσε.

Το διοικητικό συμβούλιο θα πράξει όλες τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου ο Δήμος Ξάνθης να ονοματίσει μια οδό της πόλεως με το όνομά της. Πρέπει όλοι μας να τιμούμε -τουλάχιστον σε αυτή την πόλη- τους ανθρώπους της κοινωνικής προσφοράς, όπως η Βιβή Συλιανίδου, η Κούλα Ψωμά , ο Χάρης Ατματζίδης.

Θα μου επιτρέψετε κλείνοντας να ψάλλω προς τιμή και μνήμη της Βιβής το κάτωθι νεκρώσιμο ευλογητάριο, εξηγώντας το πρώτα σε δημοτική μετάφραση

Εὐλογητὸς εἶσαι Κύριε, δίδαξέ με τὰ δικαιώματά σου.

Εἶμαι εἰκόνα τῆς ἀνείπωτης δόξας Σου ἂν καὶ φέρω σημάδια τῆς ἁμαρτίας. Λυπήσου τὸ πλάσμα Σου Δέσποτα καὶ καθάρισέ το μὲ τὴν εὐσπλαχνία Σου. Δῶσε μου τὴν πατρίδα ποὺ ποθῶ κάνοντάς με ξανὰ πολίτη τοῦ Παραδείσου.

Εὐλογητός εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

Εἰκών εἰμι, τῆς ἀῤῥήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων· οἰκτείρησον τὸν σὸν πλάσμα Δέσποτα, καὶ καθάρισον σῇ εὐσπλαγχνίᾳ· καὶ τὴν ποθεινὴν πατρίδα παράσχου μοι, Παραδείσου πάλιν ποιῶν πολίτην με.

Αιωνία σου η μνήμη Βιβή. Καλό Παράδεισο.