Ο Νίκος Νικολόπουλος έριξε μια κατραπακιά στην κυβέρνηση και έφυγε όπως είπε για… να μείνει! Μετά από αυτή τη δήλωση (www.patrastimes.gr) οποιαδήποτε άλλη συζήτηση περισσεύει.

 Σχολιάζοντας την αιφνίδια παραίτησή του, λίγες μάλιστα ώρες μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι «κάποιοι δεν κάνουν για τα δύσκολα». Εγώ θα έλεγα, κύριε Κεδίκογλου, ότι κάποιοι δεν κάνουν γενικώς και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν και οι κομματικοί τους πάτρωνες και οι πολίτες, τόσο το καλύτερο για τον τόπο.

Ο κύριος Νικολόπουλος υπήρξε τομεάρχης της ΝΔ στο ευαίσθητο πεδίο της απασχόλησης για εύλογο χρονικό διάστημα. Γνώριζε ευθύς εξαρχής το στενό κοστούμι της τρόικας, η οποία σε τακτά χρονικά διαστήματα επισκεπτόταν και τα γραφεία του κόμματός του στη Συγγρού. Ταυτόχρονα -υποθέτω- φρόντιζε να ενημερώνεται για τις δεσμεύσεις που αναλάμβανε και τα νομοσχέδια που ψήφιζε το κόμμα του ως εταίρος στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

 Προφανώς τότε, είτε δεν αντιλαμβανόταν πόσο δύσκολο θα ήταν να ανατρέψει κανείς την τροχιά των πραγμάτων είτε το αντιλαμβανόταν και επέλεγε συνειδητά να μοιράζει φρούδες υποσχέσεις στο γαλάζιο ποίμνιο (με τις κομματικές ευλογίες βεβαίως βεβαίως).

 Και μετά έγινε υφυπουργός. Φευ! Όχι υπουργός, όπως αυτονοήτως θα περίμενε ίσως ο ίδιος, όμως υφυπουργός, σε ένα από τα πιο καυτά υπουργεία, που θα πραγματευόταν (και θα αναδιαπραγματευόταν θεωρητικά) όλα τα κακώς κείμενα της προτέρας κυβερνητικής κατάστασης του τόπου.

 Τα είπε και με την τρόικα, έδωσε και ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και ξάφνου, με αξιομνημόνευτη βιασύνη, αποφάσισε να γίνει καπνός.

Είπε ότι διαφώνησε που η διαπραγμάτευση στα εργασιακά δεν ξεκίνησε αμέσως, αν και εδώ και μέρες είχε αποφασιστεί ότι οι όποιες αλλαγές στα εργασιακά έχουν παραπεμφθεί για… αργότερα.

Είπε ότι στηρίζει την κυβέρνηση και τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά άφησε να εννοηθεί ότι θα καταψηφίσει νομοσχέδια.

 Είπε  ότι φεύγει για να μη βλάψει την κυβέρνηση την ώρα που τηλεοράσεις και ραδιόφωνα παιάνιζαν το μέγα γεγονός και μέτραγαν στρατιωτάκια εκτός μάχης…

 Είπε, ότι δεν μπορεί άλλα να λέει προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής που όσα υποστήριζε προεκλογικά είχαν ισχυρές δόσεις δημαγωγίας και λαϊκισμού.

 Είπε ότι τα περί ψαλιδισμένων αρμοδιοτήτων που διέρρευσαν είναι φούμαρα…

 Για να καταλήξει στην πιο ωμή παραδοχή που μπορεί να κάνει ένας πολιτικός “Έφυγα για να μείνω”.

 Δήλωση – αποκάλυψη πολιτικής κενότητας και πολιτικής φυγομαχίας. Δήλωση με την οποία απροκάλυπτα τοποθετεί στο κορυφαίο σκαλί του αξιακού του συστήματος το πολιτικό κόστος. Ποιος; Εκείνος που κατά τα άλλα αποχωρεί από μία κυβέρνηση για την αναξιοπιστία της…

 Πέρα όμως από την πολιτική κενότητα και τον λαϊκισμό -που αξιολήλευτα ο κύριος Νικολόπουλος κάνει να μοιάζει σαν κάτι εξαιρετικά απλό- υπάρχει και η πολιτική αμνησία. 

 Λέει στην ίδια ιστοσελίδα πως «όταν την Πέμπτη αποποιηθήκαμε ενώπιον της τρόικας την δέσμευση για να μην θιγούν τα ειδικά μισθολόγια και σήμερα κόβεται ο μισθός του αστυνομικού δεν χρειάζεται κανένα άλλο σχόλιο».

 Να του θυμίσω ότι ήταν η ΝΔ και ο ίδιος που πριν λίγους μήνες κοκορεύονταν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ότι χάρη στη γαλάζια διαπραγματευτική δεινότητα γλιτώσαμε την οριζόντια περικοπή των επικουρικών συντάξεων και νέα μείωση στις χαμηλές συντάξεις. Κι επειδή είμαι σίγουρη ότι αυτό -ως γαλόνι στο πέτο του- δε θα το έχει ξεχάσει, να του θυμίσω ότι για να επιτευχθεί αυτό, ως αντιστάθμισμα, η περικοπή των ειδικών μισθολογίων ήρθε δύο μήνες νωρίτερα.

 Ναι, σε αυτά τα ειδικά μισθολόγια είναι και οι αστυνομικοί κύριε Νικολόπουλε.

 Είμαι η πρώτη που ασκώ κριτική στην κυβέρνηση για τα παχιά λόγια, για τη δημιουργία προσδοκιών αλλά και για την αναγκαστική και απότομη πλέον προσγείωσή της στην πραγματικότητα, που αναδεικνύει την αβυσσαλέα απόσταση από τις προεκλογικές φανφάρες. Θεωρώ ότι όλα αυτά εδώ και μήνες προκαλούν τη νοημοσύνη των –σκεπτόμενων τουλάχιστον- πολιτών.

 Υποτιμά όμως εξίσου τη νοημοσύνη μου ο εξυπνακισμός και η πολιτική κουτοπονηριά. Ναι, αυτή που καταγγέλλει τώρα και η ηγετική ομάδα της Συγγρού -και της κυβέρνησης πλέον-, πλην όμως και γνώριζε και επιβράβευσε.

Πηγή: http://kosioni.skai.gr