Οι προετοιμασίες του Κέντρου Πολιτισμού και των υπηρεσιών του Δήμου Ξάνθης έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί και η Παλιά Πόλη προετοιμάζεται να υποδεχθεί τους επισκέπτες των Γιορτών Παλιάς Ξάνθης.

Οι σύλλογοι από την πλευρά τους έχουν κάνει τις δικές τους προετοιμασίες και τα στέκια είναι σχεδόν έτοιμα για την –αμφιλεγόμενη και κουραστική ήδη– παρουσία τους στο θεσμό. Υπάρχουν όμως κάποιοι που δεν έχουν προετοιμαστεί επαρκώς για τις Γιορτές. Και αυτοί είναι επαγγελματίες αλλά και κάτοικοι που προκαλούν για την αισθητική ρύπανση που προκαλούν συχνά στον οικισμό, ενώ ταυτόχρονα, παρανομούν εμφανώς.

Αντιαισθητικές πινακίδες και άλλες “συσκευές”

Τελευταίο παράδειγμα που τράβηξε την προσοχή όλων το τελευταίο διάστημα είναι μια θεόρατη πλαστική πινακίδα που βρίσκεται στην οδό Ορφέως ακριβώς απέναντι από το Υπουργείο Εξωτερικών, ορατή σε όλη τη διαδρομή του πιο γνωστού περίπατου της Π. Πόλης. Αν και οικοδομή είναι το πιο παράφωνο κτίριο του πιο όμορφου σημείου της Παλιάς Πόλης, αν και διαθέτει έναν επίσης αντιαισθητικό θερμοσίφωνα στην οροφή, η υπερμεγέθης γαλάζια πλαστική πινακίδα διεκδικεί το βραβείο της κακογουστιάς αλλά και ολοκληρώνει το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι δεν υπάρχει επίγνωση του ειδικού βάρους αυτού του οικισμού.

Όπως είναι γνωστό, στον παραδοσιακό οικισμό απαγορεύονται όλες οι μη παραδοσιακές πινακίδες (πολλές είναι οι πλαστικές που έχουν τοποθετήσει καταστήματα στην Παλιά Ξάνθη), όλοι οι ηλιακοί θερμοσίφωνες και όλες οι μονάδες κλιματιστικών, όπως επίσης απλές και δορυφορικές κεραίες και πλήθος άλλων αταίριαστων αξεσουάρ (που τοποθετούν κατά κόρον κάτοικοι). Όταν βέβαια δεν είναι δυνατόν να αστυνομευτούν πλήθος άλλων σοβαρών παρανομιών, φαντάζει πολυτέλεια να ζητά κανείς την προστασία του οικισμού από την επέλαση «εμπορικών» συμπεριφορών και πολεοδομικών παραβάσεων.Αλλά το κύριο δεν είναι ο νόμος αλλά η συναίσθηση ευθύνης.

Έρχονται μέρες χαράς και μελαγχολίας ταυτόχρονα

Έρχεται όμως η περίοδος που αυτό το «πλαστικό» της πινακίδας θα έρθει σε απόλυτη αρμονία με την πλαστικούρα, την τσίκνα, την προχειρότητα, την καφρίλα, την ηχορύπανση και την ασέβεια προς τον οικισμό που καλλιεργούν με περηφάνια οι «πολιτιστικοί» σύλλογοι της πόλης , στη συντριπτική τους πλειοψηφία.  Πρακτικά, η χαρά των πολιτών για τις Γιορτές, το πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα, τις δράσεις των πραγματικών πολιτισ-μ-ικών συλλόγων της πόλης, τις παράλληλες εκδηλώσεις , έρχεται η μελαγχολία για τις σκηνές που θα παρακολουθήσουν και τον αισθητικό βιασμό από πολίτες που επαίρονται για την προσφορά τους «στον πολιτισμό της πόλης».

Αυτή είναι μια συζήτηση που θα γίνει μετά τις Γιορτές, όμως όσοι ζουν ή δραστηριοποιούνται στον οικισμό θα πρέπει, τουλάχιστον , να το προστατέψουν αισθητικά.

XanthiPress.gr