ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΜΑΓΓΙΔΗΣ

ΕΝΑΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

“ΚΑΤΑΧΝΙΑ ΚΑΙ ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑ” (2014)

Πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε το τέταρτο μυθιστόρημα του κοντοχωριανού μας πεζογράφου Πασχάλη Μαγγίδη «Καταχνιά και Ηλιοφάνεια» (σελ. 367, εκδόσεις Ιωλκός). Τον συγγραφέα τον γνώρισα αφού διάβασα το πρώτο βιβλίο του.   Τον Οκτώβρη του 2011 παρουσίασα το πρώτο μυθιστόρημα του θερμού ανθρώπου Πασχάλη Μαγγίδη «Δεύτερη ευκαιρία». Τότε σημείωνα ότι «Μέσα στην πληθώρα, στον καταιγισμό των μυθιστορημάτων που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά, αντιγράφοντας τα περισσότερα τις ελληνικές ή ξένες τηλεοπτικές σειρές, είναι θέμα πολλές φορές τύχης να πέσεις πάνω σε κάποιο βιβλίο που αξίζει τον κόπο να διαβάσεις. Έτσι περίπου διάβασα το μυθιστόρημα του Πασχάλη Μαγγίδη «Δεύτερη Ευκαιρία», εκδ. Ιωλκός, 2010, σελ. 303».

Παραθέτω ένα σύντομο τυπικό βιογραφικό του συγγραφέα.

Ο Πασχάλης Μαγγίδης γεννήθηκε στο Χαϊδευτό της επαρχίας Νέστου Καβάλας, τελείωσε το τμήμα Οικονομικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, υπηρέτησε στο Υπουργείο Οικονομικών, απόπου συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του Διευθυντή. Έλαβε δίπλωμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στον τομέα της Δημόσιας Οικονομίας. Το πρώτο μυθιστόρημά του είναι η «Δεύτερη Ευκαιρία», 2010, ενώ  από τις εκδόσεις Ιωλκός εκδόθηκε το 2011 το δεύτερο μυθιστόρημά του «Στη χάση του φεγγαριού».

Το δεύτερο μυθιστόρημα του Μαγγίδη κινείται επίσης στο δίπολο έρωτας – θάνατος, όπως κατά κάποιο τρόπο είδαμε και στο πρώτο βιβλίο του. Στο βιβλίο όμως αυτό έχουμε περισσότερη επεξεργασία σε επίπεδο μορφής και μεγαλύτερη εμβάθυνση σε επίπεδο περιεχομένου.

Καλογραμμένα μυθιστορήματα που απευθύνονται σε αναγνώστες που δεν έχουν ‘εξεζητημένες’ απαιτήσεις. Γι’ αυτό διαβάζουμε με ενδιαφέρον τα βιβλία του γλυκού ‘παραμυθά’ Πασχάλη Μαγγίδη.

Στο τρίτο βιβλίο του «Όταν το παρελθόν επιστρέφει» (2013) δυστυχή περιστατικά έφεραν κοντά τον Αλέξη και τη Ναυσικά. Στη σύνταξη ο Αλέξης, νεότερη η Ναυσικά παλεύει, ξενοδουλεύοντας για να ζήσει και να μεγαλώσει το κοριτσάκι της. Η σχέση τους με τον καιρό γίνεται περισσότερο από φιλική, αλλά διάφορα γεγονότα αναστέλλουν την εξέλιξή της.
Στη συνέχεια ο δεσμός τους δοκιμάζεται σοβαρά, καθώς εμφανίζονται στη ζωή τους άλλοι με τους οποίους στο παρελθόν είχαν ζήσει το μεγάλο έρωτα. Η αναζωπύρωση των αναμνήσεων της νιότης, δημιουργεί διλήμματα και αμφιταλαντεύσεις που κλονίζουν τη σχέση τους.

Το νέο μυθιστόρημα «Καταχνιά και Ηλιοφάνεια» συνεχίζει το κλίμα του προηγούμενου βιβλίου του.

Με τον έρωτα, την πιο μεγάλη δύναμη στη ζωή, οι άνθρωποι ξεπερνούν πολλές δυσκολίες κι αντιξοότητες. Υπάρχουν, όμως, κάποια περιστατικά που αν συμβούν, τον σκοτώνουν. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στη σχέση του Στέφανου με τη Μαργαρίτα που αγαπιούνταν από παιδιά.
Στη συνέχεια ο Στέφανος χάνει τη μητέρα του κι αυτό γίνεται το προδρομικό γεγονός μιας βαθιάς κατάθλιψης που τον οδηγεί μέχρι και σε σκέψεις αυτοκτονίας. Το πρόσκαιρο της ζωής κι η αιωνιότητα της μετά θάνατον ανυπαρξίας τον συγκλονίζουν. Προσφεύγει σε σκέψεις φιλοσόφων αναζητώντας να βρει ένα λόγο να κρατηθεί στη ζωή, γιατί κατά βάθος ξέρει ότι κάτι πρέπει να υπάρχει, για να μπορούν οι άνθρωποι να ξεπερνούν την τραγικότητα της μοίρας τους.
«Όχι, ένα, αλλά πολλά “ατού” έχει η ζωή» του έλεγε ο φίλος του Γρηγόρης, ο συγγραφέας. Θα βρει, όμως, αυτό το κάτι για να κρατηθεί στη ζωή κι αν ναι, ποιο θα είναι; Και για τη Μαργαρίτα οι συνθήκες της δικής της ύπαρξης στη ζωή θα γίνουν παράδειγμα για να πάρει τις σωστές αποφάσεις για το μέλλον;
Ο Πασχάλης Μαγγίδης στο μυθιστόρημά του «Καταχνιά και ηλιοφάνεια» περπατά στις δαιδαλώδεις κι αδιέξοδες διαδρομές του μυαλού που γεννούν τα έντονα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου και με το χαρακτηριστικό του τρόπο παρασέρνει τον αναγνώστη να βηματίσει στα δικά του χνάρια