Πόσα περιθώρια έχουμε να λύσουμε προβλήματα με ένα χρωματολόγιο που έχει άσπρο η μαύρο στην παλέτα του;

Πότε θα καταφέρουμε να συζητήσουμε, να κουβεντιάζουμε, με νηφαλιότητα να θέσουμε σε πράξη τις όποιες αποφάσεις, έτσι ώστε ο χρόνος και η ίδια η ζωή να αποτελέσει τεκμήριο για την ορθότητα των αποφάσεων μας και με βάσει την νέα κατάσταση να ανανεώνουμε την απόφαση η να την ακυρώνουμε;

Πότε θα καταλάβουμε ότι καμιά αλλαγή προς το καλύτερο δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί χωρίς τη βελτίωση του τρόπου που συναποφασίζουμε και επικοινωνούμε;

Το πρόβλημα που θέλει να λύσει ο Δήμος δεν είναι καινούργιο ούτε ελληνικό.

Δεν είναι τεχνικό, ούτε αποτελεί μια απλή διαδικασία. Εμπειρίες μπορούμε να αντλήσουμε από παντού, δε θα ανακαλύψουμε την Αμερική ξανά.

Αυτό που πρωτίστως απαιτείται είναι μια Δημοτική αρχή που διαβουλεύεται (το ίδιο ισχύει και για την αντιπολίτευση) και την όποια απόφαση την υπερασπίζεται απέναντι σε όλους.

Η παλιά πόλη αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την προσέλκυση τουριστών στην Ξάνθη, πρέπει με σεβασμό να οργανώσουμε την παραμονή και διέλευση των επισκεπτών εκεί, και παράλληλα να σεβαστούμε τις ανάγκες των κατοίκων της.

Η εμπιστοσύνη-κρίκος που συνδέει τους αιρετούς με τους πολίτες έχει τραυματιστεί σοβαρά, με ευθύνη της Δημοτικής αρχής. Εδώ και χρόνια ο Δήμος δεν αντιμετωπίζει με ισονομία και δικαιοσύνη τις παρανομίες κάποιων δημοτών που έχουν τη δυνατότητα και τα «μέσα». Το παράθυρο αυτό της ανοχής, παραμονεύει και στρέφεται εναντίον του Δήμου, όταν αποφασίζει να λύσει νέα προβλήματα και να διευθετήσει παλιά, διότι κανείς δεν πιστεύει τις οποίες προθέσεις του. Κάθε μέτρο που απαιτεί συμμόρφωση και φέρνει μια αλλαγή, σκοντάφτει στην προηγουμένη συμπεριφορά και αντιμετωπίζεται με καχυποψία.

Ποια είναι τα δεδομένα;

Είναι γεγονός ότι έχει αναπτυχθεί ένας εμπορικός ιστός που και ομορφαίνει αλλά και διατηρεί ζωντανή την περιοχή, στοιχείο απαραίτητο για την πόλη μας. Οι επαγγελματίες αυτοί που πήραν νόμιμα άδεια, δημιουργώντας ένα χώρο με σεβασμό, οι περισσότεροι, στην παλιά πόλη, κάτι που δεν έκαναν -ευτυχώς λίγοι- οι ίδιοι οι κάτοικοι για την παλιά πόλη, πρέπει να θέλουν την τάξη και την ησυχία, το χρώμα και την χαμηλή μουσική στην παλιά πόλη γιατί αυτό αρέσει και «πουλάει».

Απ την άλλη, έχει διαμορφωθεί ένα πνεύμα υπεράσπισης και διαχείρισης του χρώματος και της δομής της μικροκοινωνίας της Παλιάς Πόλης που δε μπορεί να αγνοηθεί. Το πνεύμα αυτό εκφράζεται με έναν δραστήριο και ευαίσθητο σύλλογο με διάθεση για συμμετοχή και προσφορά.

Πρέπει λοιπόν να παντρέψουμε την άποψη των κατοίκων που θέλουν πρόσβαση και ησυχία στο μέρος που επέλεξαν να ζήσουν, με τους συμπολίτες μας που προσπαθούν να επιβιώσουν επαγγελματικά, που όμως πολλές φορές δεν συμμορφώνονται με τις αποφάσεις του Δήμου, με πρόσχημα τα στραβά του μάτια αλλού. Έτσι δυσκολεύουν την πρόσβαση, κλείνουν δρόμους, υπερβάλλουν στο θόρυβο και στα τραπεζάκια παρόλα αυτά θεωρώ ότι τα συμφέροντα και των δυο, είναι κύκλοι που τέμνονται.

Τι θα βοηθήσει;

Ένα μνημόνιο μεταξύ των επαγγελματιών και των κατοίκων έτσι ώστε οι οποίες αποφάσεις να τηρούνται στο ακέραιο και ως εγγυητής θα είναι ο Δήμος που θα διαχειρίζεται με δικαιοσύνη τις αποφάσεις χωρίς εξαιρέσεις και παραθυράκια. με τη δυνατότητα που του δίνει ο νόμος και τα όργανα επιβολής. που διαθέτει.

Το μνημόνιο συνεργασίας θα επιτρέπει να συζήτιουνται οι όποιες παραβάσεις μεταξύ των εταίρων και θα αποτελέσει παράδειγμα συμμετοχικής διαδικασίας και στις άλλες συνοικίες, πχ για τα σκουπίδια, για το ωράριο λειτουργίας, τα τραπεζάκια και ότι άλλο θα είναι με σαφήνεια καταγεγραμμένα και εφαρμόσιμα. Οργανωτικά θα βρούμε τον τρόπο να το εκφράσουμε, ο τρόπος λύσης είναι απόφαση πολιτική πρωτίστως. Η διαβούλευση μεταξύ τους με υπομονή είναι αναγκαία πριν αποφασιστούν μέτρα για την περιοχή τους, όμως για την πόλη την τελική ευθύνη των αποφάσεων την έχει ο Δήμος και το Δημοτικό Συμβούλιο.

Συμμετοχική διαδικασία

Πρέπει να μάθουμε να κουβεντιάζουμε, όχι να φλυαρούμε και να καταλήγουμε σε παρόντα χρόνο. Κατόπιν πρέπει να μάθουμε να τηρούμε τα συμφωνηθέντα. Οι επαγγελματίες να ελέγχονται και να αυτό-ελέγχονται ως κλάδος για να έχουν αξιοπιστία και η παράβαση τους να τιμωρείται με δικαιοσύνη.

Αυτοί που μιλούν για συμμετοχική διαχείριση και επίλυση των προβλημάτων, έχουν πεδίο λαμπρό να δοκιμάσουν.

Δεν υπάρχει λύση χωρίς συμβιβασμό, όταν το πρόβλημα αφορά πολίτες που θέλουν το καλό της πόλης. Ο μανιχαισμός στην ανάδειξη των προβλημάτων και στις λύσεις, δημιουργεί ασταθείς ισορροπίες που είναι θνησιγενείς  απ’την αρχή.

Αυτή η διαχείριση θα έχει χρονοδιάγραμμα, θα επανεξεταστεί και θα προχωρήσουμε με διορθώσεις, αν χρειαστεί.

Έζησα και μεγάλωσα στην Παλιά Πόλη. Όλες μου οι παιδικές αναμνήσεις βρίσκονται στα καλντερίμια της. Λόγοι ανεξάρτητοι της θέλησης μου δεν μου επέτρεψαν να μείνω στο πατρικό μου όπως ήθελα, στα χρόνια όμως που συμμετέχω, από φοιτητής, στις διαδικασίες αυτής της πόλης πίστεψα στον οικισμό και πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα υπεράσπισα τη δομή της και την αξία της. Είμαι ο τελευταίος που θα ήθελε να αλλοιωθούν οι ανθρώπινες διαστάσεις της Παλιάς Πόλης, και ο πρώτος που θέλω να γεμίσει ζωντάνια. Πρόκληση λοιπόν και όχι πρόβλημα Το μέτρο θα το δώσει ο Δήμος και οι ενδιαφερόμενοι.

Ας γίνει πιλότος για τέτοιες λύσεις η Παλιά Πόλη, παράδειγμα συζήτησης και εφαρμογής συλλογικών και συναινετικών αποφάσεων για όλη την πόλη.!!

ΥΓ Είμαι της άποψης ότι η οργάνωση της καινούργιας πόλης θα προσφέρει πολλά στους κατοίκους της αλλά και στους επισκέπτες και θα αποσυμφορήσει σιγά-σιγά με έξυπνες παρεμβάσεις την Παλιά Πόλη. Πρέπει να μεταφέρουμε ένα μέρος του  ενδιαφέροντος των επισκεπτών, αλλά και των κατοίκων στην νέα πόλη. Χρειάζεται σχέδιο και παρεμβάσεις που η μια θα δένει με την άλλη, πχ δημιουργία ελεύθερων χώρων με ζωή, γύρω από τις καπναποθήκες,. αλλά τώρα άμεσα αυτό που έχουμε είναι η παλιά πόλη εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε.