Κάποια από τα χαρακτηριστικά που κάνουν τους ηγήτορες μιας κοινωνίας ΚΑΤΩΤΕΡΟΥΣ των περιστάσεων και ΟΧΙ ΙΚΑΝΟΥΣ για μεγάλα έργα είναι η ημιμάθεια, ο ανεξέλεγκτος μιμητισμός, μα πάνω απ ΄ όλα η έλλειψη στοιχειώδους ευγένειας.
Ξέρετε, αυτού του έμφυτου και ανεπιτήδευτου χαρίσματος του ανθρώπου που ταυτίζεται με την καθαρή σκέψη και με την ικανότητα κατανόησης των αναγκών, των απόψεων και των συναισθημάτων του άλλου.

Αυτές οι σκέψεις έρχονται πρώτες στο μυαλό μου κάθε φορά που αποχωρούμε από ένα Δημοτικό Συμβούλιο Ξάνθης, μέσα στο οποίο κακοποιούνται βάναυσα η αισθητική μας, η λογική μας και η αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων.
Γιατί σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο, με ευθύνη της σημερινής Δημοτικής Αρχής, γινόμαστε πολλές φορές μάρτυρες απίστευτων κωμικοτραγικών περιστατικών ανικανότητας, προχειρότητας, ελαφρότητας και τσαπατσουλιάς…
Προπαντός γινόμαστε όμως μάρτυρες ενός απίστευτου και αστείρευτου – φθηνού – λαϊκισμού που τάζει και υπόσχεται τα πάντα σε όλους και στο τέλος δίνει ψίχουλα ή ακόμα και τίποτα….