Αναρωτιέμαι αν στις προσεχείς εκλογές μπορεί να αλλάξει κάτι από το σημερινό βούρκο στον οποίο μας οδήγησε η σάπια μεταπολίτευση. Αν υπάρχει πολιτική πρόταση που να κάνει τη διαφορά.

Προσωπικά, ψάχνω να βρω ένα κόμμα που να μην έχει συμβάλλει στη
σύγχρονη κατάντια, την οποία πολλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι έβλεπαν από τη
δεκαετία του 80 να έρχεται. Όσοι εξωτερίκευαν τις σκέψεις τους, αποκτούσαν
αμέσως χαρακτηρισμούς όπως ‘’γραφικοί, οπισθοδρομικοί, κατά της
προόδου’’ κλπ. Ήταν η εποχή που άρχισαν να κατασκευάζονται ταμπέλες για
να χαρακτηρίζονται όσοι είχαν επιχειρήματα κατά του εύκολου πλουτισμού,
της κοινωνικής καταξίωσης αναξίων ανθρώπων μέσω της εγγραφής σε κόμμα
και της συμμετοχής στους κομματικούς στρατούς.

Ψάχνω ένα κόμμα που να εκφράζει τα όσα χρόνια με πνίγουν: να είναι
δηλαδή υπέρ της εργασίας, της αξιοκρατίας, της τιμιότητας, της αξιοπρέπειας.
Ένα κόμμα που να έχει τη θέληση να πατάξει τον ωχαδερφισμό, τον
επαγγελματικό συνδικαλισμό, τις απεργίες τύπου σου κλείνω το δρόμο όποτε
γουστάρω γιατί έχω αιτήματα, τους κουκουλοφόρους που καταστρέφουν την
Αθήνα σε κάθε ευκαιρία, τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, τα κλεισίματα των
δρόμων από ‘’δημοκρατικές’’ μειοψηφίες.

Ένα κόμμα που θα κοιτάξει με πόνο προς την παιδεία, γιατί θα καταλαβαίνει
ότι στο σχολείο διαμορφώνονται οι υπεύθυνοι πολίτες του αύριο και όχι οι
αυριανοί καταληψίες και απεργοί. Που θα πετάξει έξω από τα σχολεία και τα
πανεπιστήμια τις κομματικές νεολαίες με τις αφίσες και τις πλαστικές σημαίες.
Που θα πατάξει το αλισβερίσι καθηγητών και φοιτητών το οποίο υποβαθμίζει
το επίπεδο των σπουδών στα πανεπιστήμια.

Ένα κόμμα που να καταλαβαίνει από πού προέρχονται οι Έλληνες για
να υποστηρίξει την εκμάθηση της ιστορίας και της γλώσσας μας. Που να
καταλαβαίνει ότι το ελληνικό έθνος δεν γεννήθηκε το 1821, όπως λένε
σύγχρονοι ‘’επιστήμονες’’. Ένα κόμμα που να θέλει οι Έλληνες να θυμούνται
και όχι να ξεχνούν την ιστορία τους.

Που να καταλαβαίνει τι σημαίνει πολιτισμός και τι κουλτούρα και, ότι το
πολυπολιτισμικό μοντέλο που τεχνηέντως καλλιεργούν κάποιοι, μπορεί να
καλύπτει τα προβλήματα που προκαλούν οι λαθρομετανάστες χωρίς να δίνει
λύση, αλλά δεν έχει μέλλον αφού δεν περπάτησε πουθενά στα πολιτισμένα
κράτη της Ευρώπης. Που να καταλαβαίνει ότι η χώρα δεν μπορεί να είναι
αποθήκη δυστυχισμένων ψυχών τις οποίες εκμεταλλεύονται αδίστακτοι
έμποροι ελπίδων επειδή το σάπιο πολιτικό σύστημα αδυνατεί να χαράξει
εθνική πολιτική επί του θέματος, γιατί αγνοεί την έννοια του κοινού καλού.

Ένα κόμμα που να μην ντρέπεται για την χριστιανική πίστη η οποία σαφώς
και αποτελεί μέρος της ταυτότητας μας στην διατήρηση της οποίας και
συνέβαλε στην πορεία των αιώνων, παρά τις εμφανείς αδυναμίες ορισμένων
ιερωμένων. Ένα κόμμα που να μην μεταχειρίζεται την Εκκλησία ως
αποδιοπομπαίο τράγο, αφού θα καταλαβαίνει ότι το κράτος μόνο υλικές
ανάγκες των πολιτών μπορεί να ικανοποιεί εφόσον βεβαίως λειτουργεί
αποτελεσματικά.

Ένα κόμμα που η φιλοσοφία του αφενός μεν θα απορρίπτει τα άκρα, δεξιά και
αριστερά, άκρα που εγκλωβίζουν νόες και δεν τους αφήνουν ελεύθερους και,
αφετέρου δεν θα τους δίνει λαβές να αναπτυχθούν.

Ένα κόμμα που θα έχει στις προτεραιότητες του τα ζητήματα της εξωτερικής
πολιτικής τα οποία εν πολλοίς άπτονται του κύρους της χώρας στο διεθνές
περιβάλλον. Ένα κόμμα που να ασχοληθεί με τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο
για να τις ξανακάνει μπλέ, με τον Εθνικό Εναέριο Χώρο, με την ΑΟΖ, με την
Χωρική Θάλασσα με βάση το Διεθνές Δίκαιο, ένα κόμμα που δεν θα ντρέπεται
ή θα μαλώνει κάποιο Έλληνα πολίτη επειδή ύψωσε την ελληνική σημαία σε
ελληνική βραχονησίδα.

Ένα κόμμα που να αντιλαμβάνεται τι είναι η Υψηλή Στρατηγική για να την
χαράξει και ότι οι αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής απαιτούν κότσια και
όχι ‘’Στρατηγική Ψυχραιμία’’. Ένα κόμμα που να εμπνέει εμπιστοσύνη στους
πολίτες και να μεταδίδει αίσθημα ασφαλείας, χωρίς να ενσπείρει μίσος
εναντίον κανενός.

Ένα κόμμα που θα σέβεται τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα στελέχη τους και
δεν θα τα υποβαθμίζει με δηλώσεις και πράξεις του. Ένα κόμμα που θα τιμά
όσους έπεσαν κατά τη διάρκεια της εκτελέσεως του καθήκοντος όπως οι
ηρωικοί πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας που καθημερινά εμπλέκονται σε
αναχαιτίσεις στο Αιγαίο, οι άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού που έπεσαν στις
βραχονησίδες Ίμια, για τους οποίους ουδεμία μνεία γίνεται στα σχολεία μας.

Ένα κόμμα που θα αγαπά την πατρίδα, όχι όπως οι σημερινοί πολιτικοί μας
ταγοί οι οποίοι ενώ τώρα, εν μέσω της κρίσεως, μιλούν για τη σωτηρία της,
έκαναν τα πάντα ώστε στα βιβλία του Δημοτικού, να μην υπάρχει η λέξη
πατρίδα. Γιατί ότι αγαπάς αφενός μεν δεν το σπρώχνεις στη χρεοκοπία εδώ
και 35 χρόνια, αφετέρου δεν το ξεπουλάς.

Ένα κόμμα που δεν θα διορίσει κανένα στο δημόσιο ή σε ΔΕΚΟ επειδή είναι
ψηφοφόρος του. Ένα κόμμα που θα επαναφέρει την αξιολόγηση σε όλα τα
επίπεδα της δημόσιας διοίκησης, αξιολόγηση που καταργήθηκε σκοπίμως, για
να καταληφθεί το δημόσιο από κομματικές ακρίδες.

Ένα κόμμα που να στελεχώνεται από άξιους αλλά απλούς ανθρώπους
που να έχουν δουλέψει στη ζωή τους, όχι αναγνωρίσιμους από το ρολόι, το
αυτοκίνητο τους ή από την προβολή τους στα ρηχά κανάλια του σύγχρονου
τηλεοπτικού βούρκου.

Ένα κόμμα που να έχει στις προτεραιότητες του την παραγωγή πλούτου
με επενδύσεις στα ισχυρά χαρτιά της χώρας όπως η γεωργία, ο τουρισμός,
η ναυτιλία. Ένα κόμμα που θα ευνοήσει την ιδιωτική πρωτοβουλία των
Ελλήνων που πετυχαίνουν στο εξωτερικό, αλλά πνίγονται στο εσωτερικό από
την γραφειοκρατία και τη διαφθορά.

Ένα κόμμα που θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να παραμείνουν οι νέοι
μας στην Ελλάδα, όχι γιατί θα επιδοτούνται, αλλά επειδή θα έχουν δει ότι
πράγματι υπάρχει ελπίδα. Ότι κάποιος που κουράστηκε να τους μορφώσει,
τους ακούει, τους βοηθά να ξεκινήσουν αναγνωρίζοντας ότι αυτοί είναι το
μέλλον του.

Ένα τέτοιο κόμμα ψάχνω, που να μην έχει παλαιούς πολιτικάντηδες στις
τάξεις του, ένα κόμμα που θα είναι πρόθυμο μέχρι θυσίας των μελών του για
το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ. Υπάρχει;

* O Ανδρέας Ματζάκος είναι απόστρατος Αξκος του ΣΞ, ΜΑ Διεθνείς Σχέσεις
και Στρατηγικές Σπουδές.