Έχουμε συνηθίσει τελευταία να τα βάζουμε με τα συμπαθή τετράποδα που κυκλοφορούν παντού στην Πόλη-Αγορά της Ξάνθης. Μας ξεφεύγει όμως κάτι πιο οδυνηρό,

το οποίο είναι και η βασική αιτία της καθημερινής κατάντιας

που παρατηρείται στην Πόλη μας.

Η ευγενής παρουσία της συμπαθής τάξεως των διπόδων

και η πρόσκαιρη λάμψη του πρόσκαιρου εγώ τους.

Καθημερινή αναζήτηση στα σκέλη της Πόλης-Αγοράς

του πρώτου λαχνού της επιτυχίας τους σε δυο απανωτές κληρώσεις.

Παραμονή των Χριστουγέννων, πρωινό, γύρω στις 8:30.

Τα απορριμματοφόρα του Δήμου έχουν περάσει ήδη εδώ και ώρα.

Η εικόνα μπροστά σας.

Ούτε εκατό μέτρα από την Πλατεία.

Σημείο συσσώρευσης όλης της σαβούρας των πέριξ διπόδων.

Το καθένα μπορεί και ζει τον μύθο του ελεύθερα,

χωρίς να δικαιολογείται ή να νιώθει ότι απειλείται.

Αληθινά ,με συγκινεί η αθωότητά τους.

Εν κατακλείδι,

ορισμένα πράγματα τελικά,

είναι βαθύτερα από μια βαθυστόχαστη ανάλυση ,

που στηρίζει την δημοκρατία των δημαγωγών.

Μηδενισμός εις το τετράγωνο.

Προϊόν δυστροπίας και κτηνώδους εγωισμού.

«Εδώ μιλάμε για συνεχή βαλκανικά μονόπρακτα με έντονα στοιχεία τραγωδίας, κωμωδίας και απελπιστικής μετριότητας.

Έτσι θα πορευόμαστε για καιρό ακόμα…», θα γράψει σε ένα άρθρο του τελευταία ο Αλέξανδρος Παπαχελάς.

Και έτσι πορευθήκαμε,

για να φθάσουμε στο μεγαλείο του μεταιχμίου από Κυριακής

σε Δευτέρα.

Η πλήρης επιβεβαίωση της λειτουργίας των υπηρεσιών της θεσμικής καλλικρατικής διοίκησης.

Αυτών,

που ξέρουν πολύ καλά να εισπράττουν τέλη υπέρ των πολιτών.

Με εκτίμηση

Μιχάλης Σπανίδης