Σύμφωνα με το λεξικό, “o όρος Κεντροαριστερά στην πολιτική εκφράζει την ιδεολογία που συνδυάζει στοιχεία δημοκρατικού σοσιαλισμού και κοινωνικού φιλελευθερισμού. Τα κόμματα της Κεντροαριστεράς επιδιώκουν τη δημιουργία μίας μεικτής οικονομίας της αγοράς με στήριξη του κράτους πρόνοιας και υψηλή φορολογία στα μεσαία και υψηλά εισοδήματα. Η Κεντροαριστερά πιστεύει πως το κράτος θα πρέπει να είναι μέσα στα πράγματα και να εμπλέκεται για χάριν της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ευημερίας και της προστασίας των αδυνάμων. Αλλά υποστηρίζει και τις ελευθερίες του κοινωνικού φιλελευθερισμού, δηλαδή την υποστήριξη των φιλελεύθερων εκλογών κ.α. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, η Κεντροαριστερά συνδυάζει φιλελεύθερη (κεντρώα) πολιτική και σοσιαλδημοκρατικά (αριστερά) στοιχεία στα διάφορα κοινωνικά και οικονομικά θέματα.”

Μέτα το κείμενο των 58, την Ελιά, τους 75 του Καρχιμάκη και τους καινούργιους “αποφασισμένους”, που έχουν σαν στόχο την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, βέβαια, το πότε, με ποιους και επί του πρακτέου πως θα γίνει αυτό, κάνεις δεν έχει καταλάβει ακόμα, ας μιλήσουμε τι είναι πραγματικά κεντροαριστερά. Για να γίνει αντιληπτό από την κοινωνία πως πρέπει να εκδηλωθεί η Κεντροαριστερά και πως το ΠΑΣΟΚ θα γίνει κεντρικός μοχλός έκφρασης, δεν θέλει ούτε εκθέσεις ιδεών, ούτε ευχολόγια, ούτε γενικολογίες. Η κοινωνία είναι τόσο ταλαιπωρημένη και έχει απαξίωση σε τόσο μεγάλο βαθμό το πολίτικο σύστημα, που θέλει απτά παραδείγματα και συγκεκριμένες προτάσεις για να πιστή τι είναι κεντροαριστερά, αλλά και για να την εκφράσει που είναι το ζητούμενο μας.

Η αδιαφορία για την κοινωνία δεν είναι σοσιαλδημοκρατική, ούτε καν κεντροαριστερή πρόταση. Η κοινωνία όμως με τη σειρά της αδιαφορεί για τους «κεντροαριστερούς», όταν αυτοί αδιαφορούν γι’ αυτήν. Δεν είναι τυχαίο που παρόλο που ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό πολιτών δηλώνει ότι ανήκει στην Κεντροαριστερά, ελάχιστοι απ’ αυτούς δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν τα υπάρχοντα κόμματα της Κεντροαριστεράς, δηλαδή εμάς κατά κύριο λόγο, αλλά και ελάχιστοι απ’ αυτούς συγκινούνται από τις όποιες εκ των άνω κινήσεις.

Είναι πραγματικότητα ότι το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 30 χρόνια, ήταν ο κύριος εκφραστής της κεντροαριστεράς. Έκανε την Ελλάδα από κράτος των Βαλκανίων και της Ανατολής, Δυτικό κράτος και κυρίως ευρωπαϊκό. Έδωσε στο λαό αρκετά προνομία και ανέβασε το βιοτικό επίπεδο μας σε τεράστιο βαθμό. Όμως ενώ πέρασε την νοοτροπία της κεντροαριστεράς στη πλειοψηφία της κοινωνίας όσον αφορά τα δικαιώματα της απέναντι στο κράτος, το μεγάλο λάθος πραγματοποιήθηκε όσον αφορά τις υποχρεώσεις του πολίτη απέναντι στο κράτος, όπου δημιουργήθηκε μια ακροαριστερή αντίληψη, που είναι και ο λόγος που είμαστε σε αυτό το σημείο σήμερα.

Αναλυτικά, από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων.

Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες –ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ)– είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.

Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, κυρίως από την κυβέρνηση Καραμανλή, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν.

Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ.

Τέλος, σύμφωνα με υπολογισμούς του ΟΟΣΑ, το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του ΑΕΠ της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερο ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως γιατί φταίει η κακιά τρόικα, οι τοκογλύφοι γερμανοί, οι ψεκασμοί, τα νεφελήμ, οι λαθρομετανάστες και για να μην ξεχάσω και την χιλιοειπωμένη πλουτοκρατία, αλλά και οι κλέφτες αλήτες πολιτικοί, που υπήρχαν και υπάρχουν, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Επίσης θα αφήσει άθικτους όλους εκείνους που έχουν στο εξωτερικό γύρω στα 300 δις, συμφώνα με μελέτες και υπολογισμούς.  Αυτό ευτυχώς, αυτή τη στιγμή δεν το εκφράζουμε εμείς, αλλά κυρίως το ΣΥΡΙΖΑ και αποδείχτηκε τρανά και στην ψήφιση του νομοσχεδίου για τα φάρμακα. Συγγνώμη αλλά όλα τα παραπάνω στοιχειά σε ένα συμπέρασμα οδηγούν, ότι δεν είναι πράξεις κεντροαριστεράς.

Κεντροαριστερά είναι, με την διέλευση του αγωγού TAP, να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις να καταλήξει το φυσικό αέριο σε κάθε σπίτι σε όλη την βόρεια Ελλάδα από την Ηγουμενίτσα, μέχρι τα Δίκαια του Έβρου και το Νευροκόπι και στη χαμηλότερη δυνατή τιμή να έχει θέρμανση ο έλληνας καταναλωτής.

Κεντροαριστερά είναι, με την πώληση του ΟΣΕ, στο μεγαλύτερο δυνατό αντίτιμο, να μπουν δικλείδες και σε όλες τις Βιομηχανικές περιοχές όλων των νομών να καταλήγουν σιδηρόδρομοι με άμεση σύνδεση με τα λιμάνια όλης της χώρας.

Κεντροαριστερά είναι, η ανάπτυξη όλων των περιφερειακών λιμανιών και η τοποθέτηση μαρίνων σε όλα τα νησιά για την εκμετάλλευση του ιστιοπλοϊκού τουρισμού.

Κεντροαριστερά είναι, η άμεση μείωση των επιτοκίων των επαγγελματικών δάνειων, κοντά στο 3,5-4%. Ενώ η ΕΚΤ δανείζει με 0,25% αυτή τη στιγμή, οι τράπεζες συνεχίζουν να χρεώνουν στους επαγγελματίες τα δάνεια με επιτόκιο κοντά στο ληστρικό 10% και αναφέρομαι στο ΣΕΠΠΕ και όχι το διαφημιζόμενο επιτόκιο.

Κεντροαριστερά είναι, στις επιχειρήσεις που είναι συνεπείς και προσλαμβάνουν νέο προσωπικό να μειώνουμε τις ασφαλιστικές εισφορές. Καλυτέρα μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές παρά εσαεί χρωστούμενες.

Κεντροαριστερά είναι, οι προσλήψεις στο ΣΔΟΕ και στην εισαγγελία διαφθοράς για να έρθει γρήγορα η κοινωνική δικαιοσύνη που επιζητάτε μανιωδώς. Όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ο νέος οικονομικός εισαγγελέας του ΣΔΟΕ κ. Παναγιώτης Αθανασίου με επιστολή του στον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρια ζητεί την πρόσληψη περίπου 300 ανθρώπων εξειδικευμένων σε διάφορους τομείς.   Επιπρόσθετα και η Εισαγγελία Διαφθοράς υπό την έμπειρη Ελένη Ράϊκου έχει ζητήσει επιπλέον 5-6 ανθρώπους να στελεχώσουν  την εισαγγελία. Προσλήψεις που πρέπει να γίνουν χθες όχι αύριο.

Κεντροαριστερά είναι, το 1/3 των φοιτητών να φιλοξενείτε με χαμηλό ένοικο σε εστίες με όλες τις παροχές να έχουν επίπεδο και σεβασμό τα ιδρύματα και όχι να είναι χώρος συγκεντρώσεις άναρχο-ακροαριστερών στοιχείων.

Κεντροαριστερά είναι, να είναι όλο τα σχολεία ολοήμερα, να απορροφηθεί όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό και να εκλείψουν παντελώς τα φροντιστήρια. Οι δημόσιοι βρεφονηπιακή σταθμοί να καλύπτουν τουλάχιστον το 50% του πληθυσμού.

Κεντροαριστερά είναι, η δημιουργία και συντήρηση από τους ΟΤΑ, άριστου κοινωνικού παντοπωλείου, φαρμακείου, ιατρείου, ξενώνα, γηροκομείου, κυνοκομείου και χώρων αθλοπαιδιών και όχι η δημιουργία πεζοδρόμιων μονό, πάρκων, ποδηλατοδρόμων και ασφαλτοστρώσεων και υποψηφιοτήτων πολιτιστικών πρωτευουσών της Ευρώπης χωρίς καμιά υποδομή.

Κεντροαριστερά είναι, πρώτο μέλημα πως θα δημιουργηθούν οι συνθήκες να βρουν εργασία το ένα εκατομμύριο άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα και όχι οι απολύσεις του δημοσίου μονό και η κινητικότητα, που σε όλο τα προηγμένα κράτη είναι αυτονόητη, αλλά εδώ σε εμάς είναι μέγα πολίτικο ζήτημα.

Κεντροαριστερά δεν είναι μια οικογένεια δημοσίων υπάλληλων να έχει 2 σπίτια, εξοχικό, 3 αμάξια και σε πλήρη αντίθεση μια οικογένεια ιδιωτικών υπάλληλων η αγροτών να τα βγάζουν με το ζόρι πέρα. Κεντροαριστερά είναι κάθε οικογένεια να έχει 1 σπίτι, ένα εξοχικό, 2 αυτοκίνητα αλλά να τα έχουν μέσα από την παράγωγη πλούτου και όχι μέσα από την κατασπατάληση δανεικών.

Κεντροαριστερά είναι να είσαι στο ύψος των περιστάσεων να αναλαμβάνεις να διορθώσεις τα λάθη σου, γιατί όταν παράγεις έργο είναι λογικό να κανείς λάθη και όχι να είσαι ένα πνεύμα αντιλογίας, χωρίς καμιά ουσιαστική πρόταση, να έχεις μετατρέψει το κοινοβούλιο σε καφενείο, όποτε είναι τα σημαντικά νομοσχέδια να ψηφίζεις πάρων και καμιά φορά να μην έχεις αναλάβει ούτε μια διαπραγμάτευση, αλλά να κριτικάρεις και να συκοφαντείς έντονα αυτούς που τις κάνουν, χωρίς να δίνεις καμιά συναίνεση.

Κεντροαριστερά δεν είναι εάν είσαι μνημονικός η αντιμνημονιακός, κεντροαριστερά είναι εάν είσαι ικανός η ανίκανος να δημιουργήσεις ένα κράτος παροχής υπηρεσιών, που λειτουργεί όχι απλά ως δίκτυ ασφαλείας, αλλά ως αναπτυξιακός μοχλός και πως θα καταστρατηγεί τους πολίτες του στο να δημιουργούν πλούτο, να παράγουν και να έχουν όλες τις αυτονόητες κοινωνικές παροχές από το κράτος αυτό, αυτό είναι κεντροαριστερά. Αυτή είναι η κεντροαριστερά για εμάς, να γίνουν πράξεις τα αυτονόητα για να απαλείφουν οι κοινωνικές αδικίες και τα χάσματα που έχουν δημιουργηθεί στην κοινωνίας μας. Με παρατηρητή, καθοδηγητή, στρατηγό αλλά και τιμωρό το κράτος.

Ας μιλήσουμε γι’ αυτή τη Μεταρρύθμιση, όλοι όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τη δημιουργία της Σοσιαλδημοκρατίας και όχι μόνο για την ανασυγκρότηση του «ενδιάμεσου πόλου» ή του Κέντρου. Καταλήγοντας, επειδή είτε από συγκυρίες, είτε γιατί κατάλαβε στην πορεία τα λάθη του, από το 2009 μέχρι σήμερα, το ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη έκφραση ακόμη της κεντροαριστεράς που είναι συνεπής σε αυτή την πορεία και κατά της διάρκεια της κυβέρνησης ΓΑΠ και της εθνικής ενότητας κατόπιν μέχρι σήμερα. Με μεγάλα λάθη ναι, αλλά και με συνέπεια, χωρίς κολοτούμπες και κομανετσισμούς και ποιο κοντά στην πραγματικότητα από όλους τους άλλους για το προς τα πού θα οδεύει η Κεντροαριστερά

(Aπό την εισήγηση του Α. Αντωνιάδης στην εκδήληωση της ΝΕ ΠΑΣΟΚ Ξάνθης για την κεντροαριστερά)