Τι συμβαίνει στην Τουρκία; Ακούμε και διαβάζουμε διάφορες “αναλύσεις” που δείχνουν σε μεγάλο βαθμό την άγνοια που υπάρχει για την γειτονιά μας, την πίσω αυλή της Ευρώπης.

Ο Ερντογάν εδώ και καιρό-από μεταρρυθμιστής και σε κάποιο βαθμό εκσυγχρονιστής, κυρίως λόγω των ισορροπιών αλλά και του χτυπήματος του διεφθαρμένου κεμαλικού βαθέος κράτους-άρχισε να γλιστράει προς συντηρητικές ,εκτρεφόμενες μέσα στο θρησκόληπτο κομμάτι του κόμματος του, θέσεις, τις οποίες προσπαθεί να εφαρμόσει και στην πράξη.  Ενα μεγάλο κομμάτι του τουρκικού λαού-αυτό που κυρίως στήριζε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας πριν από χρόνια, σε ποσοστά που έφθαναν το 70%, αλλά που η κοντόφθαλμη ευρωπαϊκή ηγεσία δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί, παίζοντας το χαρτί των αρνητικών αντανακλαστκών ενός κοινού,  που αντιδρά επίσης, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι μια πλήρως κοσμική Τουρκία είναι προς το συμφέρον όλων. Τώρα αυτό το φιλοευρωπαϊκό κομμάτι έχει μικρύνει, έχει βάλει στην άκρη τις “Κοπεγχάγες”, και μάχεται (το πάρκο.το μολ και η τρίτη γέφυρα ήταν η αφορμή) για να σταθεί η ζωή του σε ένα ανθρώπινο επίπεδο και όχι να ορίζεται από διαταγές άνωθεν.

Η ανάπτυξη της Τουρκίας ( που οφείλεται σε ένα βαθμό και σε δολάρια ισλαμικής προέλευσης), δεν έχει και την αντίστοιχη της στην κοινωνία (συμβαίνει και αλλού αυτό). Η βαθμιαία συντηρικοποίηση-απαγόρευση δημοσίου φιλιού, απαγόρευση αλκοόλ κ.α.-δείχνει που πάει το πράγμα τώρα. Το αν υπάρχουν από πίσω κεμαλικές δυνάμεις που ενισχύουν αυτές τις κινητοποιήσεις και αντιδράσεις δεν είναι καθαρό ακόμη.
Ο καιρός θα δείξει.

Η συνοχή της Τουρκίας-που πάντοτε ήταν το ζητούμενο-από την εποχή  των βαλκανικών εκκαθαρίσεων , εξακολουθεί να είναι ζητούμενο, είτε αυτή αφορά σε θρησκευτική (αλεβίτες κ.λ.π.),είτε εθνοτική (Κούρδοι κ.λ.π.). Όλοι αυτοί οι παράγοντες φαίνεται πως παίζουν τον ρόλο τους και ο παραδοσιακά σκληρός τρόπος των δυνάμεων καταστολής της Τουρκίας (παλιότερα λευκά κελλιά-βασανισμός των απεργών πείνας κ.λ.π.) δεν φαίνεται-προς το παρόν-να κατευνάζει τους διαδηλωτές. Το καπάκι του καζανιού άνοιξε απότομα και δεν βλέπω να κλείνει σύντομα. Δυστυχώς σ αυτήν την προσπάθεια δεν υπάρχουν άλλες σοβαρές πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να παίξουν κάποιο ρόλο.

Ας περιμένουμε με προσοχή και ελπίδα. Και κυρίως ας αποφεύγουμε τις “ελληνικές” εξηγήσεις του φαινομένου.

Σ.Σαρακενίδης