Λίγο πριν την έναρξη του ημιτελικού Ξάνθης – Ηρακλή ήμουν προετοιμασμένος για όλα. Στα Πηγάδια μύριζες την …αγωνία. Από «εδώ» και από «εκεί». Οι από «εδώ» (γηπεδούχοι), αργά – αργά συγκεντρώνονταν στο γήπεδο. Με προσδοκία ότι η ημέρα θα ήταν σημείο αναφοράς στην ιστορία του ξανθιώτικου ποδοσφαίρου. Η συμμετοχή σε έναν τελικό κυπέλλου. Οι από «εκεί» (φιλοξενούμενοι), γέμισαν την βόρεια εξέδρα αλλάζοντες και με την τρέλα του κοινού που ταξιδεύει παντού δίπλα στον Ηρακλή. Από το Σοχό και το Αγιονέρι της Δ’ Εθνικής μέχρι την επιστροφή στην Α’ Εθνική. Περίμενα, ακόμη κι ανακοινώσεις. Στο ημίχρονο. Σαν κι αυτές που «εμπνέουν» το … αφεντικό της Ξάνθης. Γυρνώ ρωτώντας τον συνάδελφο και φίλο Ξανθιώτη Γιάννη Τσιλιγγιρίδη: «Που είναι ο Πανόπουλος;». Απαντά: «Μπορεί να το βλέπει στο Σαλέ. Μπορεί να μην αντέχει να το δει από εδώ. Μπορεί και να ‘ρθει… Σάματις βγάζεις άκρη;»…Εγώ δεν βγάζω.

Ισως και πολλοί ακόμη για τον άνθρωπο που πριν από 24 χρόνια κυνηγούσε στα βουνά της Θράκης κι ένας αντιπρόσωπος της Skoda και φίλος του πρότεινε να ασχοληθεί με την τοπική ομάδα που τότε παρέπαιε μην έχοντας χρήματα για την πτήση στο Ηράκλειο προκειμένου να αγωνιστεί με τον ΟΦΗ. «Δε θέλω να ασχοληθώ. Αλλά επειδή με πιέζεις, θα ασχοληθώ μόνο αν η ομάδα αλλάξει όνομα…». Σε δέκα ημέρες ο αθλητικός νόμος άλλαζε και επέτρεπε στις ομάδες να βαπτίζονται με ονόματα εταιριών. Κι εγεννήθη η Skoda Ξάνθη…

Το όνομα του Χρήστου Πανόπουλου ήταν για χρόνια συνώνυμο της κυκλοθυμίας. Μου φαινόταν τραχύς και αγέλαστος. Ευτυχώς που υπάρχει μια φωτογραφική σύνθεση στην αίθουσα Τύπου του γηπέδου από την επίσκεψη του …Πελέ όπου εκ των πραγμάτων η πόζα μετά μειδιάματος ήταν μέρος του τελετουργικού. Εκνευριζόμουν όπως και άλλοι πολλοί με τις ανακοινώσεις που συνέθετε είτε ο ίδιος είτε το staff κατ’ εντολή του ακόμη και στο ημίχρονο ενός αγώνα για να χλευάσει, να ψέξει, να κατηγορήσει, να αναθεματίσει για διαιτητικές αδικίες, για φαλτσοσφυρίγματα ακόμη και για ψύλλου πήδημα. Από τους πρώτους που έστελνε πληρωμένες καταχωρήσεις στις εφημερίδες για να περάσει τις θέσεις του. Χαρακτηριστικό δείγμα διοικητικού ηγέτη ποδοσφαιρικής ομάδας που αποφασίζει, διατάσσει, επιβάλλει, τιμωρεί κατά το δοκούν, αλλάζει προπονητές σαν τα εσώρουχα, όχι όμως και συνεργάτες. 

Ο Χρήστος Πανόπουλος είναι μια κατηγορία μόνος του. Γιατί πέρα από την – έως και – δικτατορική μεθοδολογία του, πέτυχε σχεδόν το ακατόρθωτο. Να διατηρεί μια ομάδα της περιφέρειας για 24 χρόνια στο προσκήνιο, καθιστώντας την πρότυπο παραγωγής ποδοσφαιριστών. Μπούτσεκ, Μαρτσέλο, Λουτσιάνο, Εμερσον, Σέμπουε, Ραντζίσκι, αλλά και Βρύζας, Βενετίδης, Αντζας, Βάλλας, Ζήκος, Πατσατζόγλου, Τοροσίδης, Μαλαδένης, Κωστένογλου, Ουζουνίδης είναι μερικοί απο εκείνους που πέρασαν από την Ξάνθη, πήραν υπεραξία και έγραψαν ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όλοι στην εποχή του Πανόπουλου. Εφτιαξε ιδιόκτητο γήπεδο, προπονητικό κέντρο που χαίρεσαι να το βλέπεις και… ναι, αυτός ο αγέλαστος, τραχύς και άκαμπτος παράγων, ήταν από τους οραματιστές της δημιουργίας μιας ποδοσφαιρικής Λίγκας.

Η αντιπαράθεσή του με τους «οργανωμένους» της Ξάνθης, είναι σχεδόν συνεχής. Εφέτος, ο μέσος όρος των εισιτηρίων ήταν κάτι παραπάνω από 1.500. Με ομάδα που κατά διαστήματα έπαιξε θεαματικό ποδόσφαιρο. Που συνέτριψε ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό με τεσσάρες. Που απέκλεισε Παναθηναϊκό στο κύπελλο. Και που τώρα, ετοιμάζεται για έναν τελικό. Για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Μιας ομάδας που εξακολουθεί να δημιουργεί υπεραξίες στο υλικό της. Ο Γούτας πέρυσι ήταν ένα … λελέκι που δύσκολα ισορροπούσε με την μπάλα στα πόδια. Εφέτος είναι ένας ώριμος σέντερ μπακ έτοιμος για μεγαλύτερα πράγματα. Ο Μπέρτος πέρσι ήταν αναπληρωματικός του Μπαξεβανίδη. Σήμερα αποτελεί το «next big thing» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μιας ομάδας που μπορεί και … ανασταίνει. Ο Κλέιτον ήταν ένας χαρισματικός Βραζιλιάνος που την τελευταία τετραετία βολόδερνε μεταξύ Ουκρανίας, Τουρκίας και Κροατίας προτού αποφασίσει να επιστρέψει στην Ελλάδα στα 32 του. Η Ξάνθη χωρίς αυτόν ίσως να μην είχε ίδια πορεία. Ο Παντελής Καπετάνος αποφάσισε να επιστρέψει όταν στον έκτο χρόνο παραμονής του στη Ρουμανία άρχισε να διαπιστώνει ότι στα 32 του δε θα ήταν το ίδιο ανταγωνιστικός. Στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, πήρε την Ξάνθη στις πλάτες του. Ο Αντριαν Λουσέρο ήταν ένας από τους γυρολόγους του ελληνικού πρωταθλήματος με μέτριες χρονιές σε Πανθρακικό και Απόλλωνα Σμύρνης. Στην Ξάνθη απέκτησε ρόλο και δίπλα στον Κλέιτον πήρε διπλή αξία.

Ο Πανόπουλος άλλαξε τον Τσιώλη ύστερα από μόλις τρεις μήνες. Λίγο πριν την απόλυσή του έφερνε και τον Κλέιτον. Ο Λουτσέσκου στην ουσία διαχειρίστηκε την ομάδα του Τσιώλη και της έδωσε ταυτότητα. Στο χειρότερο παιχνίδι της εφέτος και μετά από ήττα με τον Εργοτέλη, ο Πανόπουλος έστειλε τον Καζναφέρη στη συνέντευξη Τύπου για να ανακοινώσει την ανανέωση συνεργασίας με τον Ρουμάνο και για τον επόμενο χρόνο. Είναι κι αυτό ένα δείγμα του τρόπου σκέψης του μεγαλομετόχου.

Δεν γνωρίζω πόσο ακόμη θα παραμείνει ο Χρήστος Πανόπουλος στην Ξάνθη. Είναι βέβαιο όμως ότι αν αποφάσιζε να φύγει αύριο, την επομένη κιόλας η απουσία του θα ήταν εμφανής με όλα τα κουσούρια του. Και το κενό του δυσαναπλήρωτο σε μια πόλη της περιφέρειας που έχει όλες τις προϋποθέσεις να διαδεχθεί τον μεγάλο ΟΦΗ του Γκέραρντ και του αείμνηστου Θεόδωρου Βαρδινογιάννη, στη συνείδηση του κοινού ως η καλύτερη ομάδα της Ελλάδας πλην αττικού λεκανοπεδίου και Θεσσαλονίκης.

πηγή: sdna.gr