Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος…
Το νόημα των γιορτών με μια πρόταση. Η ζωή χωρίς πανηγύρια και γιορτές, μοιάζει με μακρύ δρόμο χωρίς πανδοχείο, χωρίς ανάπαυση.
Τάδε έφη Δημόκριτος και επανέλαβε ο Μ. Βασίλειος.
Εμείς απλώς συμφωνούμε!!!

Τώρα όμως αρχίζει η νηστεία….
έτσι έχουμε χρόνο μετά τα γλέντια να γίνει μια συζήτηση για τις βασικές γιορτές της πόλης, για το πανδοχείο. Τα χρήματα που δαπανούσαμε για τις γιορτές δεν υπάρχουν. Η κρίση στην αγορά και η αίσθηση που υπάρχει ότι έκλεισε ο κύκλος αυτών των επιλογών, θέτουν ένα ζήτημα για κινήσεις ανανέωσης των δρώμενων στην πόλη. Κινήσεις που θα καταστήσουν ανταγωνιστική την πόλη μας, ελκυστική για τους επισκέπτες αλλά και για μας τους ίδιους. Μια πόλη είναι ανταγωνιστική όταν έχει μύθο να αφηγηθεί, όταν ενισχύει την ταυτότητα της, τη φήμη της, το δικό της όνειρο, όταν βιώνει το δικό της παρελθόν, κεφαλοποιεί τα προτερήματα της.
Ανταγωνιστική είναι αυτή που πιστεύει στον εαυτό της.
Αυτό προϋποθέτει τη δυναμική εμπλοκή των πολιτών-δημοτών στις αποφάσεις και στη χάραξη μιας νέας πορείας.

Σε περιόδους κρίσης ή λουφάζεις, περιμένεις και στηρίζεις το παλιό από ανασφάλεια, κοιτώντας τα τρένα να περνούν στις δίπλα πόλεις ή διεκδικείς, ανοίγεις την πόρτα για φρέσκο αέρα από πολίτες, χωρίς έτοιμα πέπλα διαπλοκής πάνω από τα κεφάλια τους. Νέους που ζουν στην Ξάνθη ή Ξανθιώτες εκτός πόλης.. Άτομα με πολλά προσόντα, που θέλουν να βοηθήσουν την πόλη, με γνώσεις και ας μη κατάγονται από εδώ. Θεωρώ ότι πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία, τώρα, ανοίγοντας τη συζήτηση για ένα Βαλκανικό πανηγύρι!
Μια πολιτιστική Βαλκανιαδα που θα τελειώνει με μια παρέλαση διασκέδασης και χαράς, έχοντας επικεντρωθεί στα σημεία που μας ενώνουν, αναδεικνύοντας κάθε χρόνο ένα είδος καλλιτεχνικής έκφρασης. πχ λαογραφία, μουσική κλπ. Αυτές οι γιορτές πρέπει να πάψουν να βρίσκονται υπό την κηδεμονία του Δήμου. Το ότι είναι-είμαστε εκλεγμένοι δεν σημαίνει ότι αυτοί-εμείς τα ξέρουν-ξέρουμε όλα και έχουν-έχουμε  άποψη. επί παντός επιστητού

Οργανωτικά, χρειάζεται ένας φορέας προγραμματισμού εκδηλώσεων. Το σχήμα θα μπορούσε να απαρτίζεται πχ από εκλεγμένους των πολιτιστικών συλλόγων, μαζί με έναν επαγγελματία των εκδηλώσεων που θα δίνει λογαριασμό στο Δημοτικό Συμβούλιο. Το σχήμα θα διαβουλεύεται και θα ελέγχεται για την επιτυχία του προγραμματισμού.

Η διάθεση για προσφορά των δημοτών δεν συντηρείται για πολύ με το ίδιο ενδιαφέρον εάν δεν κάνεις συμμέτοχους στις αποφάσεις, τους πολίτες. Οι χιλιάδες Ξανθιώτες που πληρώνουν ανά οικογένεια 100,200,300 ευρώ για να διασκεδάσουν, παράλληλα στηρίξουν τους θεσμούς. Αυτοί πρέπει να μιλήσουν, για την επόμενη μέρα. μέσω των συλλόγων. Η απάθεια και η κοντόφθαλμη λογική, η συνήθεια της επανάληψης και η απροθυμία ενός σχεδιασμού για το μέλλον θα φθίνει το θεσμό και τότε θα χρειαστεί περισσότερη προσπάθεια, ανασύνταξης.

Προς ποια κατεύθυνση;
Ο πολιτισμός αιχμή του δόρατος για ανάδειξη όλων των λογικών ειρηνικής συνύπαρξης, ειρηνικής συμβίωσης και σεβασμού της κουλτούρας του άλλου, όταν μιλάμε για Βαλκάνια.
Η ψυχαγωγία και το κέφι βέβαια, βασικό συστατικό των γιορτών.
Ας έρθουμε στα τωρινά, αξίζουν συγχαρητήρια στους καρναβαλιστές, στις υπηρεσίες του Δήμου αλλά και στον επικεφαλής της προσπάθειας, θα ήταν μίζερο απ’την πλευρά μου να μηn παραδεχθώ την προσπάθεια και τον κόπο όλων αυτών. Η κριτική-συζήτηση όμως μας κάνει καλυτέρους.

1. Καλή η ιδέα για το Guinness διότι βοηθούσε στην ανέξοδη διαφήμιση, δεν ξέρω εάν πέτυχε αλλά υπονομεύτηκε απτην διαδικασία επιλογής του Καραγκιόζη.
Κατά αρχας από πού προέκυψε ιστορικά; Ρωτήθηκε κάποιος ειδικός, ιστορικός; Δεν χρειάζεται μια τεκμηρίωση της σχέσης του Καραγκιόζη με τα καρναβάλια και την Ξάνθη; Από ποια διαδικασία επιλέχθηκε το θέμα; Ποιος τον ζωγράφισε, ανεπιτυχώς βεβαίως;
Ένας διαγωνισμός για το θέμα στα σχολεία, στο πανεπιστήμιο, στην πόλη από δεκάδες ερασιτέχνες ζωγράφους θα έβαζε σε κίνηση την κοινωνία και η συμμετοχή όλων αυτών στην κατασκευή θα άλλαζε τη μοναχική πορεία των εμπνευστών.
Θέματα από την παράδοση Τζάρος, Διόνυσος, κουρελήδες κλπ.

2. Βασιλιάς είναι ο Τζαρος και ο συνδετικός κρίκος της παράδοσης του καρναβαλιού μας.. Βασίλισσα είναι φρούτο των τελευταίων ετών. Κόντρα στο ρεύμα, εάν επιμένουμε για βασίλισσα θα πρότεινα να έχουμε γυναίκες καθημερινές που στηρίζουν τον θεσμό με αγάπη και συνέπεια. Που αφιερώνουν για «ασήμαντα» πράγματα της πόλης πολύ χρόνο, που δεν πουλάνε, εάν λείψουν όμως, εκατό Τζουλιες, Πετρούλες και Μπαστες να εχουμε, προκοπή δε θα δούμε. Αυτή η πόλη ανήκει και σε σαυτες τις καθημερινές γυναίκες.

3. Οι εκδηλώσεις, βασικά με την βοήθεια και της Φεξ κάλυψαν την εβδομάδα, αξιοπρεπώς δε φτάνει όμως εάν, όπως γράφω παραπάνω, δεν εμπλακούν όλοι οι πολιτιστικοί σύλλογοι που θέλουν και μπορούν, ανοιχτά και καθαρά.

4  Οι εκδηλώσεις ήταν προσπάθεια συλλογική και αξίζουν συγχαρητήρια, σε όλους, η αίσθηση στα ΜΜΕ ήταν άλλη όμως, ποια; «γύρω-γύρω όλοι και στη μέση πάντα ένας Μανώλης»,

Αλλά. αν δεν αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πολιτική, το τι προσδοκούμε άπ’αυτη δεν θα προσφέρουμε ουσιαστικά στον τόπο παρά μόνον στον εαυτό μας. Οι πολίτες όμως  γιατί είναι σιωπηλοί; Γιατί βολεύονται με κάποιες μικροεξυπηρετησεις και τοποθετούν χαμηλά όρια «πρόκρισης»;
Ο παλιός εαυτός μας που δημιουργήθηκε με μια αόμματη ανάπτυξη μας χάρισε χαρές, απολαύσεις, απατηλές έστω, προτού μας οδηγήσει στον πάτο  στην παρακμή, ήρθε η ώρα να απαλλαγούμε σαν το φιδοπουκάμισο. Το πουκάμισο είναι σάρκινο, αποκολλάται με οδύνες, είναι μέρος του εαυτού μας του ατομικού και συλλογικού, είναι η συνήθεια, είναι το σώμα μας.

Οι ευθύνες αυτών που ηγούνται είναι μεγαλύτερες, ο κόσμος απογοητευμένος συσσωρεύει θυμό, χρειάζεται παράδειγμα και δε νομίζω ότι το βρίσκει με το να παρακολουθεί το βραδύ «Χειμερινούς κολυμβητές» και τα μεσάνυχτα στην ιδιωτική μας επιχείρηση…Τζουλιες….…..!!!

*O Hλίας Βασιλούδης είναι Οδοντίατρος και Δημοτικός Σύμβουλος Ξάνθης